اختتامیه جشنواره «سرناوا» ، بزرگ‌ترین رخداد سالیانه، درزمینۀ ساز «سُرنا» در ایلام برگزار و مقرر شد برخی از هنرمندان برگزیده این جشنواره در یازدهمین جشنواره موسیقی نواحی ایران حضور یابند.

به گزارش روابط عمومی انجمن موسیقی ایران، صادق چراغی دبیر علمی جشنواره، ضمن تشریح برنامه‌های اجراشده در این همایش گفت: جشنواره ملی «سورناوا» دیدارگاه بسیار خوبی بود تا سرنا نوازان مناطق گوناگون ایران‌زمین درزمینۀ کار خود درنگ و تأمل داشته باشند.

وی افزود: این جشنواره با همکاری دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، به کوشش اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان ایلام و اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی دره شهر و انجمن موسیقی ایلام برگزار شد. مقالاتی نیز توسط پژوهشگران فعال در این حوزه برای ساماندهی کتاب جشنواره به دبیرخانه ارسال‌شده است.

به گفته چراغی، استاد «محمدرضا درویشی» و سرکار خانم «پروین بهمنی» و «دامون شش بلوکی» از میهمانان افتخاری جشنواره بودند و مقرر شد برخی از تقدیرشدگان جشنواره «سرناوا» در جشنواره موسیقی نواحی ایران که ۱۱ تا ۱۴ اردیبهشت‌ماه جاری در کرمان برگزار می‌شود، حضور یابند.

در اختتامیه این برنامه آقای «علی ترابی» مدیرکل دفتر موسیقی نیز حضور داشتند و بیانیه هیئت‌داوران توسط صادق چراغی آهنگساز و پژوهشگر خوانده شد. در بخشی از این بیانیه آمده است:

«سازها بخشی از جورچین و پازل فرهنگی هر ملتی به شمار می‌روند. سرنا دستاویزی بود تا همگی ما طی یک همایش چندروزه در سیمرۀ کهن (دره شهر کنونی) استان ایلام گرد هم آییم.

شوربختانه بسیاری از پویش‌های فرهنگی‌اند که در همان جنبش نخستین درمانده و از ادامه بازمی‌مانند.

ما در اینجا شور و شعور متصدیان ایلامی و «دره‌شهر» ی را دیدیم. همۀ این‌ها این امیدواری را در ما دامن زد و اطمینان داریم که چنین مسئولان آگاه به کمبودهای این سامان؛ به ادامه داشتن این‌گونه پویش‌های فرهنگی می‌اندیشند و آن‌ها اجازه نمی‌دهند این کار بزرگ به نخستین دورۀ برگزاری محدودشده و در خود بمیرد.

ادامه داشتن این پویش‌های فرهنگی است که منجر به اثرگذاری آن خواهد شد و ازاین‌روی بود که این مسئولین آگاه در همان گام نخست از ما خواستند تدبیر ساماندهی کتاب «سرنا» را در چشم‌انداز داشته باشیم تا یادگاری خوب از این نشست نخست برای آیندگان به یادگار بماند.

در بخش دیگری از این بیانیه در باره برگزیدگان این جشنواره گفته شد:

نفرات اول: همۀ شما هنرمندان گرامی‌ای هستید که از راه دور و نزدیک به پشتوانۀ عشق به سرزمین و فرهنگ خود آمدید تا همه گرد هم در فرهنگ ایران عزیزمان، به بهانه ساز سرنا تأمل‌کنیم.

نفرات دوم: پیشکسوتانی هستند که با همه کهن‌سالی، سختی این سفر و رهسپاری را به خود تحمیل کردند تا با ما باشند و ما از آن‌ها می‌آموختیم. ای‌کاش با ما بودید تا رفتار عاشقانۀ استاد درویشی را با همشهری خودتان استاد «علی‌دوست فلاحتی» ۹۰ ساله می‌دیدید؛ که ما با پرسش‌های فراوان نزد او آمده بودیم؛ و دودیگر؛ استاد کهن‌سال همدانی که علیرغم حال به‌ظاهر ناخوش آن‌چنان خوش در سرنایش دمید که من و استاد درویشی و احسان عبدی پور نازنین و همۀ شما جانمان باجان عاشق او گره خورد. استاد «ماشاالله رسام» را میگویم از دیار همدان؛ و سه دیگر استاد «همت علی‌رضایی» از الشتر لرستان با ۹۰ سال سن.

نفرات سوم: کم سن و سال‌ترین‌هایی بودند که همراه جشنواره شدند. بامهارتی ستودنی و شور و شعوری که مایۀ دلگرمی بود و امیدواری.

بسیار خرسندیم که در پاسداشت یک نشانه فرهنگی کهن، ساز سرنا، این گردهمایی روی داد. سازها و بازی‌ها تنها افزار نواختن یا سرگرمی نیستند. سازها و بازی‌ها در جای‌جای پهنۀ ایران‌زمین نشانه‌های فرهنگی آشکاری‌اند که تنها به‌واسطه‌ی داشتن آن‌ها می‌توان بسیاری از آداب و آیین‌های کهن را به‌جای آورد، فهمید و با آن‌ها بود؛ تا با پشتوانه‌شان بیشتر درباره‌ی آن فرهنگ‌ها بدانیم. ما داشتن بخش بزرگی از چنین یادگارهای کهن را در گسترۀ بزرگی از فرهنگ مشرق زمین از پهنۀ هند گرفته تا تمامی آسیا، شمال آفریقا و اروپای شرقی تا اسپانیا و ایران عزیز را وام‌دار کسانی هستیم که آن‌ها را لوتی و کولی می‌نامند؛ و ما این پاسداران موسیقی‌های نواحی را رنجاندیم، با آن‌ها نامهربان بودیم، قدرشان را ندانستیم و هنوز هم نمی‌دانیم. برگزاری چنین همایش‌هایی؛ گام‌های نخستین برای پرداختن به این کاستی‌هاست و یادآوری به همه ماست تا سپاسگزاری خود را از این هنرمندان راستین آشکار کنیم. به‌راستی اگر نبود پاسداشت این هنرمندان رنجور که همواره با کمترین ساخته‌اند تا این هنر گران‌سنگ را به روزگار امروز برسانند، ما با چه پشتوانه‌ی دیگری می‌توانستیم دل‌خوش باشیم تا بتوانیم از حضور و تازش این‌همه تهاجم و شبیخون فرهنگی حتی اگر شده اندکی بکاهیم و به فرزندان خود یادآوری کنیم، این سازها و بازی‌ها فرهنگ ما هستند نه آن‌همه؛ که هر دقیقه و هر ثانیه در محاصره آنیم و از معبر شبکه‌های ماهواره‌ای و در جنگی نابرابر بر ما و فرزندان ایران‌زمین آوار می‌شود. این جشنواره بزرگ «سرناوا» بود که دستاویزی شد تا دریکی از این تکیه‌گاه‌های فرهنگی درنگ و تأمل داشته باشیم.»