کتاب «روی جاده‌ی نمناک» و «آخرین قطره‌ی صدا» برای پیانو، تألیف کارن کیهانی از سوی مؤسسه‌ی فرهنگی هنری ماهور منتشر شد.

به گزارش روابط عمومی انجمن موسیقی ایران، درباره‌ی «روی جاده‌ی نمناک» به قلم کارن کیهانی می‌خوانیم: «این کتاب، پارتیتور قطعۀ «روی جاده‌ی نمناک» از آلبوم «باغ بی‌برگی» (مؤسسه‌ی فرهنگی‌ـ‌هنری ماهور، تابستان ۱۳۹۶) است.

این اثر در تابستان سال ۱۳۹۳ خورشیدی برای اجرا در پروژه‌ی «صد سال موسیقی ایران برای پیانو» در تهران نوشته شد و نخستین اجرای آن در دی‌ماه همان سال توسط پیانیست ایرانی لیلا رمضان در تالار رودکی تهران صورت گرفت و پس از آن بارها توسط این نوازنده‌ی پیانو در اروپا و آمریکای شمالی به روی صحنه رفته ‌است. در بهار ۱۳۹۶ این اثر در استودیوی ایندیهاب میلان و با نوازندگی پیانیست برجسته‌ی ایتالیایی ماریا گراتزیا بلوکیو ضبط شد.

«روی جاده‌ی نمناک» در پنج موومان که با تأثیر از شعری به همین نام از مهدی اخوان‌ثالث نوشته شده، چهارمین سولو از مجموعه‌ی ۵ قطعه‌ای به‌نام «تک‌گویی‌های شبانه» است. انگاره‌های ریتمیک و جمله‌بندی‌های این قطعه عمدتاً با تأثیر از بندهای اول و پنجم آخر شعر اخوان شکل گرفته‌اند.»

همچنین در مورد کتاب «آخرین قطره‌ی صدا» به قلم این هنرمند می خوانیم:

این اثر به سفارش آنسامبل نیواک و در بهار سال ۱۳۹۵ در تهران نوشته شده و در آذرماه همان سال در کنسرت گفتاگوی این قطعه برای نخستین‌بار توسط خواهران زربخش، در تالار رودکی تهران اجرا شده است. آخرین قطره‌ی صدا، نخستین قطعه از مجموعه‌ی حباب‌ها‌ (Bubbles) است. در این اثر تکنیک تقلید (ایمیتاسیون)، نه به شکل غربی آن‌ــ که مبنای اصلی پلی‌فونی در موسیقی کلاسیک اروپایی است‌ــ بلکه از منظر تقلید در «جواب آواز» (در موسیقی کلاسیک ایرانی) به عنوان ایده‌ی اصلی مورد استفاده قرار گرفته‌است و نتیجتاً در سرتاسر اثر، یکی از دو ساز ویلن و ویلنسل نقش آواز و دیگری نقش جواب‌آواز را ایفا می‌کنند؛ اگرچه این نقش بی‌وقفه جابه‌جا می‌شود.