به گزارش روابط عمومی انجمن موسیقی ایران، استاد ابراهیم شریف زاده، یکی از آخرین بازماندگان نسل طلایی موسیقیدانان موسیقی مقامی خراسان، شامگاه ۲۱ آذر به رحمت حق پیوست. دختر آن مرحوم در گفتگوی کوتاهی درباره ی پدر هنرمندش گفت: خدا را شکر، همه‌ی مردم از ایشان رضایت داشتند. پدرم به کسی بدی نکرد، مال حرام به خانه نیاورد و در حدّ توانش به مردم خدمت کرد.

وی ادامه داد: پدرم مؤذن مسجد بودند و در راه موسیقی، تأثیر بسزایی بر موسیقی مقامی، به ویژه موسیقی آوازی منطقه‌ی تربت جام گذاشتند؛ و «سرو خرامان» از آثار بسیار خوب پدرم است. پدرم غزلیات عارفانه‌ی بسیار خوبی می‌خواندند و استادان از نحوه‌ی ادای کلمات حین خواندن و معلومات ایشان حیرت می‌کردند. حال که ایشان از میان ما رفته، می‌فهمیم چه گوهر گران‌بهایی را از دست داده‌ایم.

وی درباره‌ی حمایت‌های مالی بخش دولتی نیز گفت: از نهادهای مختلفی کمک ها و حمایت هایی صورت گرفت و دفتر موسیقی (آقای فرزاد طالبی) و مؤسسه‌ی هنرمندان پیشکسوت (آقای سیدعباس عظیمی) به پدرم کمک مالی کردند.
دختر مرحوم شریف‌زاده در پاسخ به این پرسش که آیا شاگردی از استاد به جا مانده است؟ اظهار داشت: بله؛ آقای صادق شریفی‌نسب، رئیس اداره‌ی فرهنگ و ارشاد باخرز، از شاگردان پدرم هستند که به سبک ایشان آواز می‌خوانند.
وی همچنین گفت: امیدوارم قدر هنرمندان را بدانند؛ بهتر است هنرمندان قبل از مرگشان به جامعه‌ی موسیقی معرفی شوند ضمن اینکه تا وقتی زنده هستند به یادشان باشند و به آنان بها دهند. پدر من مشکل مالی و اقتصادی نداشت.

هوشنگ جاوید از پژوهشگران موسیقی نواحی ایران، چند روز پیش در مصاحبه با هنرآنلاین، ضمن اشاره به کمک‌های دفتر موسیقی به استاد شریف زاده که در سال‌های پایانی عمر استاد صورت گرفت، گفته بود: «این هنرمند [استاد شریف‌زاده] هم زمان با وقوع انقلاب تا مدتی بیکار شده بود و از سویی جفایی از جانب جامعه به ایشان روا داشته شد که این هنرمند به ناچار مدتی شغل غسالی را انتخاب کرد. هر چند بعد از آن دوباره به هنر او توجه شد اما شریف‌زاده هیچ‌گاه با توجه به همه‌ی استعدادهایی که داشت، آن جایگاهی را که درخورش بود پیدا نکرد.

استاد شریف‌زاده، خواننده و آهنگساز موسیقی مقامی، بود که آهنگ‌های معروفی چون «سرو خرامان»، «دلبر رعنا» و «دختر عموجان» را خلق کرده است.

استاد محمد ابراهیم شریف‌زاده متولد شهر باخرز از توابع استان خراسان رضوی بود. این استاد موسیقی مقامی را از نوجوانی آغاز کرده بود و با مرحوم استاد غلامحسین سمندری همکاری نزدیکی داشت که این همکاری سال‌های سال طول کشید و آلبوم موسیقی «خون‌پاش و نغمه‌ریز» حاصل همین همکاری است.