به گزارش نای امیر شریفی نوازنده موسیقی دستگاهی ایران به تازگی ردیف میرزاعبدالله و قطعات ضربی موجود در آن را با سازهای تار و سه‌تار و ردیف میرزاحسینقلی را با ساز تار اجرا کرده است.

او اجرای ردیف میرزاعبدالله با ساز تار را بر پایه‌ی تعمق بر روایت و نواخته‌های نورعلی برومند و اجرای این ردیف با ساز سه‌تار را در قالبِ ترجمانی متناسب با امکانات سه‌تار ارائه کرده است.

او همچنین ردیف میرزاحسینقلی را بر پایه‌ تأملات بسیار عمیق بر روایت و اجرای استاد علی‌اکبر شهنازی اجرا کرده است.

این نوازنده‌ تار و سه‌تار با تأکید به اهمیت بسیار زیادِ حفظ میراث معنوی موسیقی دستگاهی، در بازنوازی ردیف‌های مذکور، تلاش کرده است تا سرحد امکان وفادار به شیوه‌ی اجرا، حالات و تزئینات اعمال‌شده توسط استادان یادشده باشد. علیرغم این رویکرد، هر سه اجرا از تجربیات و دستاوردهای آموزشِ شفاهی که مجریِ اثر، طی سالیان طولانی در محضر استادان بزرگ این حوزه کسب کرده بی‌بهره نیست.

این استاد دانشگاه هنر تهران در ضبط و انتشار این سه مجموعه ردیف، اهدافی چهارگانه را در نظر داشته است. اولین هدف او، تولید محتوای آموزشی دقیق و مستند از ردیف‌های میرزاعبدالله و میرزاحسینقلی برای تدریس به دانشجویان و هنرجویان موسیقی دستگاهی با توجه به مختصات و امکانات دوره‌ معاصر و نیازهای زمانه است. هدف دوم، تذکر به غفلتی بسیار رایج در آموزش ردیف و تلاشی در جهت رفع این فقدان فراگیر است. از نظر مجریِ این ردیف‌ها، سالیان متمادی در اماکن آموزشی، نظیر هنرستان‌ها و دانشگاه‌ها، اغلب بر جنبه‌های آموزشی ردیف تأکید شده است و جنبه‌های هنری و امکانات بالقوه‌ ردیف‌های مذکور در ساحت اجرای موسیقی دستگاهی چندان مورد توجه قرار نمی‌گیرد. از نگاه او این رویکرد باعث می‌شود دانشجویان به لحاظ عاطفی چندان با ردیف ارتباط عمیقی برقرار نکنند. بنابراین شریفی در اجراهای مذکور، به هر یک از دستگاه‌ها و آوازها به مثابه اثری آهنگسازی شده با عیار هنری بسیار بالا توجه کرده و در پی تأمینِ غنای عاطفی، پویایی و سرزندگی اثر، تلاش کرده تا جایی که وفاداری به متن مخدوش نشود، اجرایی هنری و نه صرفاً درسی از متن ردیف را در معرض شنود مخاطبان قرار دهد.

از این رو اجرای گوشه‌های هر دستگاه، بدون انقطاع و به شکل پیوسته ضبط شده تا ضمن به نمایش گذاشتن ساختاری منسجم از کلیت هر دستگاه، اتصالِ معنای موسیقایی و روابط احساسی و عاطفی گوشه‌ها نیز برقرار شود.

هدف سوم در بازنوازی این ردیف‌ها، نمایش مراتبی از مفهوم « نَقل» است. شریفی پیش از این، مراتب نقل را در دفترچه‌های دو آلبوم خود «درویشانه» و «فروتنانه» تشریح و کنسرت‌هایی را بر آن اساس اجرا کرده است. او در ضبط این روایات از ردیف نیز کوشیده‌ است انواعی از مراتب نَقل را به نمایش گذارد تا ضمن تصریحِ بر جایگاه ممتاز محتوای موسیقایی این ردیف‌ها، بر ارجمندی شیوه‌ نوازندگی استادان برومند و شهنازی تأکید و بخش مهمی از راه و رسمِ تحصیلِ فنونِ نوازندگی در موسیقی دستگاهی را برای هنرجویان، در بستر نَقل بازنمایی کند.

این آهنگساز موسیقی کلاسیک ایرانی در تشریح چهارمین هدف خود در متن توضیح اثر این چنین می‌نویسد: «از آنجایی که اثربخشی هر فرآیند آموزشی، وابستگی تام به میزان زنده و جاری بودنِ موضوعِ موردِ تدریس در وجود مدرس دارد، به منظور بالابردن کیفیت تدریسِ این ردیف‌ها، تهیه‌ اجرایی که تمام تمرکز و عاطفه و توان نوازندگی‌ام در لحظه‌ی اجرا درگیر ردیف و به معنای حقیقی برآمده از ژرفای وجودم باشد را بر خود ضروری می‌دانستم.»