آیین تشییع و خاکسپاری مرحوم عبدالوهاب شهیدی خواننده پیشگام موسیقی ایرانی روز چهارشنبه بیست و دوم اردیبهشت ماه در قطعه هنرمندان بهشت زهرای تهران با اجرای فاضل جمشیدی خواننده موسیقی ایرانی و با حضور سیدمجتبی حسینی، محمد اله یاری، علی نیکنام انزابی برگزار شد.

نیکنام حسینی‌پور مدیرعامل موسسه هنرمندان پیشکسوت در ابتدای این مراسم گفت: استاد شهیدی یک قرن، زندگی کرد و نزدیک هشتاد سال از موسیقی هم «میراث داری» و هم «میراث بانی» کرد. به طوری که سالهاست در خاطره جمعی همه ایرانیان جا گرفته است. البته ما با نسلی رو به رو هستیم که تکرار نشدنی هستند اما امیدوارم حوزه فرهنگ و هنر بتواند افراد جدیدی در سطح مرحوم عبدالوهاب شهیدی را به جامعه موسیقی معرفی کند.

وی افزود: اوایل سال جاری بود که به همراه استاد حسن ناهید افتخار داشتم که در منزل استاد شهیدی حضور پیدا کنم و وقتی تعدادی از دوستان برنامه‌هایی را اجرا کردند، دیدم که او دوست دارد با آن‌ها همراهی کند اما ناراحتی جسمانی اجازه نداد این اتفاق بیفتد. امسال هم ما دوست داشتیم در مهرماه صدمین سال تولد این هنرمند را در موسسه هنرمندان پیشکسوت برگزار کنیم که متاسفانه امکان پیدا نکردیم اما امیدواریم به زودی آثار ادبی و موسیقایی استاد شهیدی را در موسسه هنرمندان پیشکسوت گردآوری و منتشر کنیم.

حمیدرضا نوربخش مدیرعامل خانه موسیقی نیز در این مراسم ضمن پاسداشت مقام هنری مرحوم عبدالوهاب شهیدی توضیح داد: عبدالوهاب شهیدی بزرگ قبیله آواز ایران بود. بزرگترین میراث شهیدی ساز و آواز اوست که نزدیک به هشت دهه این میراث ساری و جاری بوده و برای نسل‌های بعدی به یادگار باقی می‌ماند و آنچه او بیش از همه چیز سفارش می‌کرد پاسداری از همین میراث بود. پس ما هم باید موسیقی را گرامی بداریم. ما باید آواز را به عنوان یک میراث کهن نگه داریم.

این خواننده موسیقی ایرانی بیان کرد: متاسفانه شرایط امروز موسیقی ما خوب نیست و هر روز گوش مردم از موسیقی که میراث شهیدی هاست فاصله گرفته است و نسل جوان ما به سمتی رفته که باعث نگرانی همگان است. این موسیقی بی هویتی که امروز بیش از همه چیز در فضای مجازی ساری و جاری است و با لایک های چندصدهزار نفری استقبال می‌شود باعث غصه است. من می‌دانم غصه عبدالوهاب شهدی همین بود. گرچه موسیقی ما از بین رفتنی نیست، اما این مخاطب محدود هم برای موسیقی ایرانی خوب نیست. ما نمی‌توانیم به این میراث بی‌توجه باشیم. پس دوستان همه باید احساس مسئولیت کنیم؛ این باری است بر دوش همه ما که دلمان برای موسیقی اصیل ایرانی می‌تپد. ما باید به خودمان، فرزندانمان و پیرامون‌مان این را یادآوری کنیم. این همان موضوعی است که مرحوم محمدرضا شجریان و بسیاری از بزرگان ما هم روی آن تاکید داشتند. آواز هنری است که می‌تواند در جریان مستمر ادبیات کمک دهنده باشد.

وی با اشاره به پیشینه فرهنگی هنری خاندان عبدالوهاب شهیدی افزود: عبدالوهاب شهیدی باعزت زیست و باعزت هم رفت. او از قبیله‌ای بود که همه از عالمان دین بودند. این نوع تربیت در عبدالوهاب شهیدی هم برای او شخصیتی ساخت که در هنرهای مختلف دستی داشت. او سابقه هنرهای نمایشی داشت که همزمان در عصر خود شاعری و نوازندگی می‌کرد. شاید بتوان گفت او تنها کسی بود که در زمان خود عود را ایرانی می‌نواخت. او صدای مخملین داشت که در عمق جان مخاطبان نفوذ می‌کرد.

حسن ناهید نوازنده پیشکسوت نی که به دلیل ضعف جسمانی نتوانسته بود در مراسم حضور پیدا کند، در یک فایل صوتی خطاب به مخاطبان حاضر در برنامه بیان کرد: مرگ استاد بزرگ آواز ایران مایه بسیار ناراحتی برای من بود. چون من حدود ۶۰ سال افتخار دوستی با او را داشتم و از این خبر بسیار ناراحت شدم. من آرزو داشتم که استاد شهیدی را در ۱۲۰ سالگی می‌دیدم چرا که شاید صدها سال بگذرد تا افرادی مانند شهیدی در موسیقی ایرانی ما پیدا شود. او هنرمندی بود که عود را از نوای عربی دور کرد و ساز را به شکل و شمایل متناسب با موسیقی ایرانی درآورد.

فریدون عبدلی خواننده و از دوستان نزدیک مرحوم عبدالوهاب شهیدی نیز در این مراسم ضمن اجرای یک قطعه آوازی گفت: من امروز آمدم تا بدرقه کنم هنرمندی را که مرید او بودم. من امروز آمدم تا با او وداع کنم. اما مگر می‌شود او را فراموش کنم. من چه شب‌ها و چه روزهایی در محضرش زانو زدم و از او موسیقی و طرز زیبای درست بیان شعر را چشیدم و با نوای ملکوتی و نگاه‌های مظلومانه‌اش در هنگام خوانندگی بیان مولانا برایم مفهوم پیدا کرد. به راستی که آواز شهیدی نوای ملکوتی و آسمانی بود و با زخمه‌های عودش جان را صفا می‌داد.

پس از صحبت‌های عبدلی، ناهید جباری پژوهشگر و شاعر قطعه شعری را به بهانه آیین خاکسپاری عبدالوهاب شهیدی در جوار مزار فرامرز پایور قرائت کرد، این در حالی است که حسین علیشاپور خواننده شناخته شده موسیقی ایرانی نیز با همراهی نوازنده نی بهزاد دیوانی قطعه بختیاری را اجرا کردند.

علیرضا افتخاری خواننده موسیقی ایرانی هم در این مراسم ضمن اجرای یک قطعه آوازی بیان کرد: من شیفته مرحوم عبدالوهاب شهیدی بودم، من شیفته شخصیت والای او بودم. او دارای شخصیت بسیار بزرگ و بلندی بود که هیچ گاه فراموش نمی‌کنم. او یک استاد صاحب فن بود که با صلابت زندگی کرد. او شخصیت بزرگی داشت که به اعتقاد من بالاتر از موسیقی بود و من بر این باورم اگر در پزشکی هم وارد می‌شد، او تبدیل به یک متخصص بزرگ می‌شد.

شاهرخ شهیدی فرزند مرحوم عبدالوهاب شهیدی نیز با قدردانی از تمامی افرادی که در مراسم خاکسپاری پدرش حضور پیدا کرده بودند، گفت: واقعاً چیزی نمی‌توانم بگویم. من هفتاد سال است که در کنار پدرم حضور داشتم و حالا باید به شما چه بگویم که او در اینجا رمیده و من اینجا با شما سخن می‌گویم. ما امروز به سوگ هنرمندی نشسته‌ایم که نیازی به معرفی ندارد. من از طرف خودم و خانواده خودم صمیمانه‌ترین قدردانی‌ها را می‌کنم که در این چند روز همراه ما بودید.

پس از صحبت‌های فرزند مرحوم عبدالوهاب شهیدی و قرائت یک قطعه ادبی توسط فاضل جمشیدی، مراسم نماز میت به امامت حجت‌الاسلام دعایی برگزار و پس از آن پیکر مرحوم شهیدی در قطعه هنرمندان بهشت زهرا خاکسپاری شد.