رضا علی آبادی آهنگساز و نوازنده تنبور با اشاره به تازه‌ترین فعالیت‌های خود در عرصه موسیقی بیام کرد: بعد از نگارش کتاب «مقام‌های تنبور» که عمده آن تمرکز روزی آوانگاری مقام‌های تنبور بود، اقدام به انتشار کتاب «چهل تمرین برای تنبور» کردم که خوشبختانه به چاپ مجدد هم رسید. پس از انتشار این کتاب بود که تصمیم به نگارش کتاب دیگری با عنوان «از نظم تا مقام» گرفتم که نگارش آن از حدود شش سال پیش آغاز شد. من در این مدت تقریبا چندین بار آن را بازنگری و بازنویسی کردم تا به سرانجام برسد و بتواند در قالبی قرار گیرد که از استانداردهای ذهنم پیروی کند.

این نوازنده درباره جزییات تازه‌ترین اثر پژوهشی خود گفت: این کتاب مقام‌ها و نظم‌های تنبور را از نظر محتوا بررسی کرده است، و زوایای فنی‌تری را مورد بحث قرار داده است. من برای پژوهش‌نگاری این کتاب  سعی کرده‌ام یک جانبه چیزی را تغییر ندهم و تمام جنبه‌های تحلیل را در نظر بگیریم. در این فضا قطعاً بیشتر زاویای ممکن، حتی حالت‌های غیرممکن را بررسی کردم تا ذهن خواننده تمام جوانب را ببنید. من حتی آنچه نظر خودم نیز نبود نوشتم که خواننده خود قضاوت صحیحی انجام دهد. البته انجام این کار چالش‌های بسیاری داشت از جمله اینکه ممکن بود جبهه عام موسیقی با این کتاب ارتباط کمی برقرار کنند. از این جهت تا جای ممکن سعی بر آسان‌نویسی کردم که بیش یک حد مجاز این کار ممکن نبود.

وی که این کتاب را به استادش سید احمد حسینی تقدیم کرده در بخش دیگری از صحبت‌های خود، افزود: از ابتدا یاد گرفتم که هر کاری که ضرورتش حس می‌شود در مسیر آن گام بردارم، من در این مجال ننوشتم مگر آن چه درباره‌اش اطلاعات کافی داشتم و حتی نگفتم مگر آنکه بدانم. به هر ترتیب در روزگار سخت اکنون، که کار کردن کمی سخت است، تلاش می‌کنم نوشتن و تولید اثر را همچنان ادامه دهم، زیرا بر این باورم اگر هنرمند در جریان نباشد می‌میرد. در این چارچوب در حال نگارش کتاب چهارمی هم هستم. هرچند همچنان خود را مولف نمی‌دانم و تلاش می‌کنم صرفاً پژوهش‌ها و دانسته‌های خود را با دقت بنویسم. من بر این باورم هر اثری که تولید می‌کنم تنها گواهی است بر اینکه همچنان زنده‌ام، وگرنه که موسیقی جدی خریداری ندارد که ندارد و همچنان امید دارم، که بتوانم حتی یک گام کوچک در اقیانوس بی پایان موسیقی انجام دهم تا کمی تاثیرگذار باشد.