حفظ موسیقی ملی آن هم در مقابل بی‌شمار موسیقی‌های بی‌هویت که در تمام جهان وجود دارد، بسیار اهمیت دارد ما هم اینجا در جشنواره به خاطر حفظ موسیقی ملی‌مان حضور داریم.

به گزارش روابط عمومی دهمین جشنواره ملی موسیقی جوان، چهارمین روز جشنواره دهم، چهارشنبه ۱۰ شهریور، به دو ساز سنتور و قانون اختصاص داشت. در بخش سنتور اساتید مینا افتاده، رضا شفیعیان، و مجید کیانی داوری را برعهده داشتند و شرکت‌کنندگان در سه رده‌ی سنی در مقابل هیئت داوران به اجرا پرداختند.

در حاشیه این اجراها مجید کیانی، ردیف‌دان، نوازنده‌ی سنتور و مدرس موسیقی ایرانی در مورد کیفیت اجرای سنتور رده‌های سنی مختلف گفت: سطح اجرا در گروه سنی الف خیلی خوب بود، با وجودی که سن‌شان هم کم است اما توانستند رپرتواری که از آنها خواسته بودیم را خوب حفظ و اجرا کنند و ما انتظار نداشتیم در این گروه سنی همه خوب اجرا کنند.

وی ادامه داد: از آنجا که این جشنواره حالت رقابتی دارد، نحوه‌ی ورود و حضور صحنه‌ای یک داوطلب و اجرای او تا اندازه‌ای خودش را به هیئت داوران نشان می‌دهد. در مقابل می‌بینید یک داوطلب دیگر ممکن است دانش بیشتری از قبلی داشته باشد اما نمی‌تواند خوب ظاهر شود. شرکت‌کننده‌ها باید بدانند که اگر کسی نفر اول یا دوم می‌شود به این معنی نیست که از بقیه برتر بوده، بلکه به این معنی است که توانسته خودش را خوب نشان دهد و توجه داوران را به خود جلب کند و حالا اگر کسی امتیاز نمی‌آورد دلیل ضعیف بودن نوازنده نیست.

وی در مورد اهمیت خود موسیقی تا امتیاز در این جشنواره گفت: آنچه مهم است حفظ موسیقی ملی است، آن هم در مقابل بی‌شمار موسیقی‌های بی‌هویت که در تمام جهان وجود دارد، و حفظ این موسیقی به دست همین جوان‌ها صورت می‌گیرد. اگر امتیاز نمی‌آورند یا در مرحله‌ی اول انتخاب نمی‌شوند دلسرد نشوند بلکه شرکت کنند و خود را نشان دهند تا حامیان موسیقی ملی ما معرفی شوند. ما هم اینجا به خاطر حفظ موسیقی ملی‌مان حضور داریم.

کیانی در مورد اکول نوازنده‌ها اظهار داشت: بچه‌هایی که در شهرستان هستند اکول و اسلوب‌شان معمولاً اشکال دارد، به خاطر اینکه شاید معلمان‌شان روی این موضوع کار نکرده‌اند، البته این به این معنی نیست که نوازنده‌های تهرانی خوب هستند.

وی ادامه داد: بچه‌ها باید بدانند کسی که در این جشنواره اول یا دوم شده، اکول یا اسلوبش تا اندازه‌ای درست بوده و چون مبنا ردیف است باید خوب ردیف را بداند که وقتی که از او می‌خواهیم گوشه‌ای را بنوازد از خودش چیزی به آن اضافه یا کم نکند. مرحله‌ی آخر که مربوط به خلاقیت و درک موسیقی است باید نوازنده از سطح قابل قبولی برخوردار باشد. به عنوان مثال دو سه نفر در گروه الف درک خوبی از موسیقی و ردیف داشتند و صرفاً درس پس نمی‌دادند، بلکه به موسیقی و بیان آن هم توجه کرده بودند.

این نوازنده و ردیف‌دان در مورد لزوم حمایت از جوانان گفت: نباید این بچه‌ها را بعد از جشنواره رها کرد، باید حمایت شوند تا ضعف‌های آنها در همه‌ی ابعاد برطرف شود. به کلاس یا استادی راهنمایی شوند تا اشکال‌شان برطرف شود. انجمن موسیقی ایران باید بودجه‌ای برای این بچه‌ها مشخص و از آنها حمایت کند، برای مثال اگر اسلوب، کوک یا نت‌خوانی نوازنده‌ای ضعیف است با برگزاری کلاس‌هایی برطرف شود.

وی در پایان گفت: سالن‌های زیادی در سطح شهر وجود دارد، می‌توان برنامه‌هایی برای نفرات برگزیده‌ی جشنواره ترتیب داد تا در مقابل تماشاگران ده دقیقه اجرا کنند، مردم هم استقبال خواهند کرد و کم‌کم شناخته می‌شوند. انجمن موسیقی ایران و دفتر موسیقی دورادور باید مراقب آنها باشند تا رها و دچار غرور کاذب نشوند و به بی‌راهه نروند و به موسیقی مردم‌پسند و بازاری کشانده نشوند.