محمدامین اکبرپور، آهنگساز و نوازندۀ تار و سه‌تار در قالب یادداشتی درگذشت علی بیانی را به جامعۀ موسیقی تسلیت گفت.

به گزارش نای، در این یادداشت آمده است:

آراستگی، وقار، متانت، خوبروئی، آگاهی از علم و حکمت و هنر و از همۀ مهم‌تر دستگیری و افتادگی، لباسِ هنرمندِ موسیقیِ دستگاهی‌ست که همه و همه در استاد علی بیانی وجود داشت.

ردیفدان بود و سه‌تار را با تمام حجب و حیای برخواسته از سنت حفظ و اشاعه می‌نواخت و در زمینۀ آموزش آن به روش سینه‌به‌سینه کوشا بود. کلاس‌هایش، همچون قدیم، مکتبخانه‌ای برگزار می‌شد. صبح زود خلیفۀ کلاس سماور را روشن می‌کرد، روی زمین می‌نشستند و نتی خوانده نمی‌شد، چند جمله از یک گوشه را با تقطیع، استاد و شاگرد پشت هم می‌نواختند، سپس هنرجو در اتاقی دیگر آن را تمرین و مجدد با استاد آن را مرور می‌کرد.

ایشان دوتار را هم طبق سنت می‌نواخت و در جهت تحقیق بر آن و کشف هنرمندان بزرگ موسیقی نواحی سال‌ها کوشید.

ضمن دعوت‌شان به تدریس در دانشگاه هنرهای زیبا در مرکز حفظ و اشاعۀ موسیقی ایران زیر نظر استاد یگانه مجید کیانی مشغول به تدریس و برگزاری سلسله نشست‌هایی در زمینۀ شناخت موسیقی دستگاهی و حکمت شدند. در چند نوبت جهت اجرای برنامه به همراه استاد کیانی به کشورهای دیگر سفر کردند. بعدها دو دوره! در سمت معاونت هنری فرهنگستان هنر مشغول به خدمت‌رسانی شدند و به معنای واقعی در زمینۀ برگزاری نشست‌های هنری و کنسرت‌های پژوهشی خادم دانشجویان و هنرمندان بودند.

استاد علی بیانی با تُنِ صدای آرام و رویی خوش توأم با ادب و متانت واقعی همیشه به دور از خودنمایی و جنجال و هیاهوی دیده‌شدن دنیای امروز، در دستگیری آن‌کس که نوای عشق سرمی‌داد کوشید. آخر هفته کلاس‌ها و قرارهایش را کنسل می‌کرد و دفترش را بی چشمداشت برای اجرای موسیقی و نشست در اختیار هنرمندان قرار می‌داد و ساعت‌ها با همان لباس سفیدی که بیانگر ذات و لوح سفید وجودش بود می‌نشست و نظاره‌گر اجرا می‌شد.

افسوس که چنین گوهر کمیابی زود از بین‌مان پرکشید، هرچند به جایی که بدان تعلق داشت برگشت، و حیف بود روح و ذات پاکش درگیر فضای مادی امروز گردد.

یادشان گرامی

محمدامین اکبرپور