وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در چهارمین شب از جشنواره موسیقی فجر به تماشای اجرای ارکستر سمفونیک تهران به رهبری نصیر حیدریان و قطعه ۱۷۶ در یادبود جانباختگان سانحۀ هواپیمای اوکراینی نشست.

به گزارش نای، در نوبت اول اجراهای چهارمین شب از جشنواره موسیقی فجر در شامگاه شنبه ۲۶ بهمن، ارکستر سمفونیک تهران به رهبری نصیر حیدریان دو اثر از آهنگساز شهیر آلمانی لودویگ فان بتهوون را اجرا کرد. این قطعات شامل اوورتور کوریولان و سمفونی شماره هشت در سل ماژور بود.

اوورتور کوریولان روایت موسیقایی بتهوون از تراژدی کوریولان یکی از نمایشنامه‌های شکسپیر است. بتهوون که تحت تأثیر این داستان قرار گرفته است تصمیم می‌گیرد اورتوری بر مبنای آن بسازد و در حقیقت نمایشنامۀ چندساعتی را در یک موسیقی ۱۰ دقیقه‌ای خلاصه می‌کند.

سوگنامه ای برای یک پرواز ابدی

در انتهای این کنسرت قطعه ۱۷۶ از ساخته‌های بهزاد عبدی که یادواره جان‌باختگان سانحۀ هوایی هواپیمای اوکراینی بود اجرا شد.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، محمد اله‌یاری مدیرکل دفتر موسیقی، حمید قبادی مشاور اجرایی معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مهدی افضلی، مدیرعامل بنیاد رودکی و سیدمحمد طباطبایی دبیر شورای ارزشیابی هنرمندان پس از اجرا با رهبر و اعضای ارکستر سمفونیک تهران دیدار و گفت و گو کردند.

سیدعباس صالحی با حضور در جمع خبرنگاران به سؤالات اصحاب رسانه پیرامون مهم‌ترین رویداد موسیقی کشور پاسخ داد.

صالحی: فضای جشنواره امسال در برگیرنده اتفاقاتی است که روند گام به گام و رو به جلویی را نشان می‌دهد و عقب‌گردی در این زمینه مشاهده نمی‌شود.

نسل جوانی که در جشنواره هستند از لحاظ قدرت و توانایی روند رو به رشدی دارند. کما اینکه بسیاری از این هنرمندان جوان و نوجوان همان‌هایی هستند که در سایر جشنواره‌های دیگر کشور به صورت جدی حضور پیدا کرده بودند و اینک در جشنواره موسیقی فجر حضور ویژه‌ای دارند.

ما توازنی را می‌بینیم که هم برگیرنده حضور جوانان هنرمند در جشنواره موسیقی فجر است و هم حضور پیشکسوتان موسیقی آن را رقم زده است.

یکی دیگر از دغدغه‌هایی که جشنواره موسیقی فجر داشته و دارد این بوده که موسیقی پاپ به عنوان یک سبک مورد توجه مردم چنان سایه بیندازد که موسیقی نواحی و موسیقی ایرانی را تحت‌الشعاع قرار دهد. اما با اهتمامی که از سوی همکارانم در معاونت هنری و دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی صورت گرفته در سال‌های مختلف از جمله امسال جریان موسیقی سنتی ایرانی و موسیقی نواحی به نحوی در فضای جشنواره فجر قرار گرفته که با روند رو به رشدی همراه باشد.

این به معنای رضایت کامل از آنچه انجام گرفته نیست اما این مسیری که بتواند موسیقی پاپ، موسیقی ایرانی، موسیقی نواحی و موسیقی کلاسیک در فضای مناسبی خودشان را عرضه کنند به نظر می‌آید قابل توجه است.

به نظر می‌آید جشنواره موسیقی فجر علاوه بر اینکه خود را در تهران عرضه می‌کند در استان‌ها هم نشان‌دهندۀ توانایی‌های موسیقایی هنرمندان کشورمان نیز هست. ما این مسیر را تلاش کردیم باز کنیم و به نظر می‌آید همین ۱۰ استانی که جشنواره موسیقی فجر در آنها برگزار می‌شود، می‌تواند تحولات مناسبی در عرصه برگزاری رویداد فجر باشد. البته جریان جشنواره موسیقی فجر با قله و آن چیزی که بتواند رضایت‌بخش نهایی باشد فاصله دارد.

معتقدم مسیرهایی را به صورت قدم به قدم برداشته‌ایم و امیدوارم گام‌های بعدی با سرعت بیشتری طی شود و کارها انجام گیرد.

در مدت اخیر اتفاقاتی که ما در عرصه‌های بین‌المللی و داخلی داشتیم در بخش‌های مختلف جشنواره می‌توانست اثرگذار باشد. به گونه‌ای که جریان برگزاری جشنواره‌های ما را با علامت سؤال‌های جدی روبه‌رو کند.

ما در بخش بین‌الملل تمام تلاش‌مان را انجام دادیم تا به‌واسطۀ حضور همکارانم در دفتر موسیقی، وزارت امور خارجه و ستاد برگزاری جشنواره موسیقی فجر چراغ بخش بین‌الملل جشنواره را خاموش نکنیم.

جشنواره موسیقی فجر عملاً تقاطع چند خط است که به یکدیگر متصل می‌شوند و این اتصال تعریفی از جشنواره موسیقی فجر ایجاد می‌کند. البته تلاش دوستان من در دبیرخانه جشنواره تلاش بسیار وسیعی بود و ما امیدوار بودیم تلاش ما در فضای بین‌الملل حالت جهشی پیدا کند. اما شرایط و اتفاقات پیش‌آمده منجر به این شد که در این قسمت تأثیراتی داشته باشیم. حتی ما در برخی مقاطع به نقطه‌ای رسیدیم که بخش بین‌الملل نداشته باشیم اما خوشبختانه این اتفاق نیفتاد و ما امسال شاهد برگزاری بخش بین‌الملل جشنواره هستیم.

این شرایط هم با پیگیری‌های وسیعی اتفاق افتاد که این گروه‌ها قانع شوند در جشنواره حضور داشته باشند.

تصویری که از جمهوری اسلامی ایران بعد از حادثۀ سقوط هواپیمای اوکراینی ایجاد شد، امکان حضور گروه‌های بخش بین‌المللی و دیگر مواردی که در حوزۀ ارتباطات بین‌المللی وجود داشت. باعث شد علامت سؤالات زیادی در این بین ایجاد شود. اما خیلی زود فضای همدلی وجود آمد و باعث شد گروه‌های هنری مجاب شوند که این زبان همدلی را نباید رها کرد و از زبان موسیقی می‌توان به‌عنوان زبان هم‌نوایی و هم‌دلی استفاده کرد.