به گزارش نای، به نقل از روابط عمومی خانه موسیقی ایران، سال هاست که ثبت «روز ملی موسیقی» در تقویم رسمی کشور به عنوان یکی از مطالبات اهالی موسیقی و فعالان این حرفه مطرح است و  خانه موسیقی در چند دوره مختلف این مطالبه صنفی را پیگیری کرده است، اما در هر دوره با تغییر دولت های مختلف این کار با مخالفت هایی روبرو شد و به سرانجام نرسید.

هفتم فروردین مصادف با «روز جهانی تئاتر» از سوی هنرمندان تاتر و تصویب مراجع دولتی به عنوان  «روز ملی هنرهای نمایشی» و ۲۱ شهریور ماه نیز به همت خانه سینما به عنوان «روز ملی سینما» نام گرفته اند. متاسفانه تاکنون هیچ روزی به هنر موسیقی در تقویم رسمی کشور تعلق ندارد. موسیقی به عنوان هنری جهانی و تاثیر گذار که به نوعی قدیمی ترین هنر بشریت محسوب می شود در ایران سابقه ای به قدمت تاریخ این سرزمین دارد.

از این رو خانه موسیقی حدود دو دهه پیش با اتفاق نظر اعضای هیئت مدیره و شورای عالی وقت تصمیم گرفت تا روز تولد حکیم ابونصر فارابی را به عنوان روز ملی موسیقی نامگذاری کند و این موضوع پس از تصویب در شوراهای دولتی مربوطه در نهایت با کم لطفی مسئولان دولتی وقت روبرو شد و مورد تصویب قرار نگرفت.

خانه موسیقی  جشن سالیانه خود را از ابتدا هر ساله در مهر ماه و همزمان با تولد موسیقی دان بزرگ، فارابی و به مناسبت تاسیس این نهاد صنفی موسیقی دانان ایران، برگزار می کند تا نمادی برای روز موسیقی حفظ شود. اما به دلیل مصادف شدن برخی ایام با مهر ماه تاریخ جشن خانه موسیقی هم هر از چند یکبار جابجایی داشته است. با این حال از ابتدای تاسیس این نهاد صنفی، روزی در مهرماه به عنوان نماد روز موسیقی شناخته می شود.

پس از رد شدن پیشنهاد سالروز تولد فارابی به عنوان روز ملی موسیقی، خانه موسیقی در دو دهه گذشته با نظر سنجی از اعضای هیئت مدیره کانون ها و هنرمندان در مراسم مختلف نظیر جشن سالیانه، نشست های ماهیانه و مراسم مشابه از  هنرمندان و علاقمندان  به این نتیجه رسید که بهترین گزینه برای نامگذاری روز ملی موسیقی، تولد استاد محمدرضا شجریان به عنوان تاثیرگذار ترین هنرمند ایرانی در پنجاه سال اخیر و با توجه اقبال بی سابقه ی مردمی از این هنرمند است؛  و اگر نهادی بر این باور است که تاریخ دیگری برای روز موسیقی مناسب است خانه موسیقی مطابق آرای حداکثری عمل خواهد کرد.

در پی درگذشت استاد محمدرضا شجریان، ریاست سابق شورای عالی خانه موسیقی، تشییع با شکوه و بی سابقه پیکر این استاد برجسته و در پاسخ به درخواست هزاران نفر از اعضای خانه موسیقی که از طرق مختلف  مستقیم و غیر مستقیم به این نهاد ارسال شد، شورای عالی و هیئت مدیره خانه را به این اتفاق نظر رساند تا روز اول مهرماه و سالروز تولد این هنرمند برجسته ایرانی به عنوان «روز ملی موسیقی » نامگذاری شود.

از این رو داریوش پیرنیاکان(دبیر و سخنگوی شورایعالی) این پیشنهاد را روز ۱۹ مهرماه ۱۳۹۹ در توس و مراسم خاکسپاری استاد شجریان مطرح کرد و حمیدرضا نوربخش(مدیرعامل خانه موسیقی) در سخنانش بر آن تاکید ورزید. پس از مطرح شدن این موضوع، هنرمندان، رسانه ها و مردم هنردوست استقبالی بی سابقه از خود نشان دادند و در کمترین زمان ممکن از سوی خانه موسیقی نامه ای به شورای فرهنگ عمومی برای نامگذاری روز  ملی موسیقی ارسال گردید.

پس از رسانه ای شدن فعالیت خانه موسیقی در جهت ثبت روز ملی موسیقی و در حالی که می رود تا با پیشنهاد خانه موسیقی مطابق بر یک خواسته و مطالبه ی ملی ثبت روز موسیقی بالاخر به سر انجامی برسد، روز چهارم آذر که در برخی منابع زاد روز فارابی عنوان شده است، نامه ای خطاب به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در چند رسانه معدود منتشر می شود که مدعی درخواست ۳۰ تن از موزیسین های کشور برای ثبت روز موسیقی در چهارم آذر بود.

با توجه به همزمانی کاملا هماهنگ شده و سوال برانگیز این نامه با فعالیت های خانه موسیقی، روابط عمومی خانه موسیقی در تماس با چند تن از هنرمندانی که نامشان پای این امضا آمده تماس داشت و برخی هنرمندان افراد مدعی شدند هیچ نامه ای را مطالعه نکردند و با تلفن های مکرر شخصی با درخواست روز گرامیداشت یا بزرگداشت فارابی مواجه شدند که در نهایت مورد موافقت آنها بوده است. برخی با وجود مطالعه نامه از اقدامات خانه موسیقی برای ثبت روز اول مهر بی خبر بوده و جالب تر اینکه یکی از افراد وجود نام خود را در این نامه کاملا انکار کرد و در نهایت با شخص هماهنگ کننده اسامی و امضا ها تماس برقرار کرده و نام خود را از این نامه حذف کرد که گفته شد از فردا صبح نام دیگری در رسانه ها به جای ایشان جایگزین می شود.

)مستندات تکذیبیه برخی از این هنرمندان در گفتگو با روابط عمومی خانه موسیقی موجود است و در صورت نیاز منتشر می گردد.(

ظاهرا جریانی مشکوک سعی دارد وحدت و یکدلی که پس از درگذشت استاد شجریان در جامعه بزرگ موسیقی کشور حاصل شده را با مطرح کردن موضوعاتی خدشه دار کنند. اهالی شریف موسیقی ایران در چنین بزنگاه هایی باید با اطلاع دقیق از موضوعات مطرح شده با امضای آن موافقت خود را اعلام نمایند، چنانچه در خصوص نامه اخیر  از نیمی از افراد اظهار داشتند که در گفتگوها اساسا روز فارابی برای آنها مطرح شده نه روز ملی موسیقی.

بنظر می رسد این اقدام شتابزده تنها در صدد لوث کردن ثبت روز ملی موسیقی است چراکه اگر جمع کنندگان امضا نیت خیر خواهانه داشتند به خانه موسیقی به عنوان تنها نهاد صنفی موسیقیدانان مراجعه می کردند تا با پشتوانه ی مستحکمتری به یک حرکت ملی دست بزنند نه با ۳۰ امضا!

مساله بعدی اینجاست که جریان و افرادی که پشت پرده جمع کردن امضا برای روز تولد فارابی به عنوان روز موسیقی هستند در دودهه اخیر که این موضوع از سوی دولت رد شد کجا بودند و چرا در یک بزنگاه تاریخی برای موسیقی، یک خواسته قدیمی و منتفی شده را دوباره مطرح می کنند؟

باید دید چه افرادی و با چه اهدافی چنین نامه ای را منتشر می کنند تا فعالیت، کوشش و پیگیری های  صنفی خانه موسیقی را با جبهه بندی های غیر واقعی بی اثر نشان دهند و در نهایت با تظاهر به تشتت آرای هنرمندان موسیقی از یک وحدت و انسجام برای رسیدن به مطالبه ای صنفی و ملی جلوگیری کنند؟

با این اوصاف خانه موسیقی وظیفه خود می داند، بیش از پیش پیگیر ثبت روز اول مهر ماه به عنوان «روز ملی موسیقی» باشد و در این راه دست تک تک استادان پیشکسوت، هنرمندان، علاقمندان  و مردم ایران را به گرمی می فشارد و در صورت نیاز با راه اندازی کمپین های ملی و گسترده در این راه قدم بر خواهد داشت.

محمدرضا شجریان، استاد آواز ایران در یک دهه پایانی عمر  با بی مهری ها و ممنوع الکاری ها مواجه بود و حتی  برخی رسانه های خاص طی سال های اخیر  اورا با عنوان «وطن فروش» خطاب کردند و همواره تحت فشار بود. شجریان در تمام دوران زندگی هنری اش و  هیچگاه جانب مردم ایران را رها نکرد و تا پایان عمر پرثمره اش بر راه و روش خود استوار و پایدار ماند و  همین دلایل او را به عنوان یک چهره ملی و ماندگار در اذهان مردم و جامعه حفظ کرده است.