آلبوم «آموخته‌های من» آواز محسن کرامتی از قدیمی‌ترین شاگردان استاد محمدرضا شجریان از سوی مؤسسه‌ی فرهنگی‌ـ هنری ماهور منتشر شد.

به گزارش روابط عمومی انجمن موسیقی ایران، محسن کرامتی، خواننده و استاد ردیف آوازی موسیقی ایرانی، در مقدمه‌ی این آلبوم آورده است: مجموعه‌ی حاضر که حاصل سال‌ها تلمّذِ صاحب این قلم در محضر استاد محمدرضا شجریان می‌باشد، ارائه‌ای است در حّد بضاعت من. دوران فراگیری این ردیف را که تقریبا نُه سال طول کشید می‌توانم به دو دوره تقسیم کنم:

ـ دوره‌ای حدوداً یک‌سال‌ونیمه پیش از انقلاب، از اردیبهشت ۱۳۵۶ تا حوالی تیر ۱۳۵۷ که طّی آن آوازهای ابوعطا و دشتی و بیات ترک را درس گرفتم و دوره‌ای تقریباً شش‌ساله پس از انقلاب که با وقفه‌ای چهارده ماهه، از مهر ۱۳۵۸ آغاز شد. خود این دوره‌ی دوم را به دو بخش می‌توانم تقسیم کنم: بخش اولِ آن مدت کوتاهی بود که در کانون «چاووش» تعلیم می‌گرفتم و تا زمستان همان سال ۱۳۵۸ ادامه داشت و در این مدت آوازهای افشاری و کُرد بیات را یاد گرفتم. بخش آخر دوران یادگیری‌ام از زمستان ۱۳۵۸ تا اسفند ۱۳۶۵ تماماً در منزل استاد شجریان بود. در این دوره‌ی آخر، شیوه‌ی تدریس استاد متنوع بود؛ به این معنی که برخی دستگاه‌ها و آوازهای باقی‌مانده را بدون ضبط و به‌صورت سینه‌به‌سینه، و بعضی را با ضبطِ گوشه‌به‌گوشه، یعنی هر هفته یک گوشه را تعلیم می‌دادند. دستگاه‌های چهارگاه و راست‌پنجگاه را یکباره ضبط کردند و نوارِ آنها را در اختیار هنرجویان قرار دادند تا هرهفته یک گوشه از آنها را به‌عنوان تکلیفِ هفتگی تحویل بدهیم. از اسفند ۱۳۶۳ دوره برای من که قدیمی‌ترین شاگرد بودم به  پایان رسید و دوره‌ی تلفیق شعر و مرکّب‌خوانی آغاز شد که تا پایان سال ۱۳۶۵ طول کشید.

در این اجرا با نهایت دقت کوشیده‌ام تحریفی پیش نیاید و فقط در یک مورد دخل و تصرف کرده‌ام که آن هم افزودن گوشه‌ی دلکش در دستگاه ماهور است. این، همه‌ی آن چیزی است که از خود استاد تعلیم گرفته‌ام. برخی گوشه‌ها را استاد در جریان تعلیم صلاح دیدند به شاگردان جدید آموزش دهند. دسترسی به این گوشه‌ها و «تکه»های بعداً افزوده‌شده، البته، برای من مقدور بود ولی ترجیح دادم آنها را در کارم وارد نکنم. هنگام ضبط این مجموعه هم فقط به آنچه در این سالیان درازِ فراگیری و آموزاندن در ذهن و حافظه‌ام جایگیر شده و رسوب کرده است تکیه کردم و ترجیح دادم به آن بخش از نوارهای درسی نیز که در اختیار داشتم مراجعه نکنم.

ردیفی که استاد شجریان به ما آموختند به‌قدری باسلیقه و استادانه طراحی شده که به تعبیر من همچون شاهکارهای هنری است: جمله‌بندی‌های تحریری بدیع، تلفیق هوشیارانه‌ی کلام با «مُد» و «لحن» هر گوشه، پرهیز از تفصیل بیهوده، و تکیه بر چهارچوب اصلی و ضروری ردیف کلاسیک، در مجموع «ردیف» ی به‌وجود آورده که در حّد کمال و بی نقص است. گویی هنرمندی سال‌ها برای طراحی اثر هنری خود تأمل و حوصله کرده و هزاران طرح برای آن ریخته و سرانجام به آنچه در خیال خود داشته، دست یافته است.

در خاتمه سلامت و طول عمر استاد نازنین مان را از درگاه خداوند منّان مسئلت دارم.

محسن کرامتی