به گزارش روابط عمومی انجمن موسیقی ایران، مراسم تشییع پیکر مرحوم اکبر گلپایگانی«گلپا» خواننده پیشگام موسیقی ایرانی صبح روز سه‌شنبه شانزدهم آبان با حضور تعدادی ازهنرمندان و علاقه مندان موسیقی ایرانی در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) برگزار شد و محمد اله یاری مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، حمیدرضا نوربخش مدیرعامل خانه موسیقی، سیدامیرعباس ستایشگر مدیرعامل انجمن موسیقی ایران، حسین خواجه امیری( ایرج)، فضل الله توکل، محمد گلریز، بهرام حصیری، احسان خواجه امیری، محمدجلیل عندلیبی، سالار عقیلی، محمد معتمدی، سیدعباس عظیمی مدیرعامل مؤسسه هنرمندان پیشکسوت، حسین علیشاپور، شهرام صارمی و… از جمله مسئولین و هنرمندانی بودند که در این مراسم حضور داشتند.

فضل‌الله توکل: ۶۶ سال افتخار دوستی با «گلپا» را داشتم

در ابتدای این مراسم که اجرای آن را سید عباس سجادی بر عهده دارد، فضل‌الله توکل (موسیقیدان و از دوستان قدیمی گلپا) در سخنانی خطاب به حاضران گفت: خواهش می‌کنم عرض ادب و تسلیت من را بپذیرید. اکبر هنرمند بی‌جانشین و بی‌بدیل به سوی عرش کبریایی پرواز کرد. رحمت خدا شامل حالش باشد نام و یادش در تاریخ ما جاودان و خدایش او را رحمت کند. اولین بار او را وقتی دیدم که به همراه زنده‌یادان تجویدی و محجوبی به منزل پدر من آمدند. من ۱۵ سالم بود او ۲۴ ساله و تازه یک مثنوی ترک جاویدان خوانده بود که همه سوال کردند، این صدای کیست؟ ۶۶ سال افتخار دوستی با او را داشتم و آثار ماندگاری با هم خلق کردیم تا ابد نامش در موسیقی فاخر ایران جاودان باشد.

راغب: «گلپا» کوه انسانیت بود

مصطفی راغب (خواننده پاپ) سخنران دیگر این مراسم بود و اظهار کرد: در ابتدا تسلیت عرض می‌کنم، خدمت خانواده بزرگوار استاد گلپا و شما مردم که با صدای زیبای خود اثر او را همخوانی کردید. من از بزرگواری و بزرگ منشی و قلب بزرگ او هر چه بگویم کم گفتم. او دست جوانان زیادی را گرفت و تشویق می‌کرد. سعادت داشتم در محضر او باشم و کوهی از انسانیت را در او دیدم.

در ادامه مردم یکی از قطعات قدیمی «گلپا» را با راغب همخوانی کردند.

میرعلی‌نقی: «گلپا» از لقب استاد بی‌نیاز بود

علیرضا میرعلی‌نقی (مورخ و پژوهشگر موسیقی) به عنوان دیگر سخنران این مراسم اظهار کرد: او بی نیاز از لقب استاد بود. اکبر گلپا بزرگتر از یک خواننده و هنرمند خلاق محسوب می‌شد. او یک خواننده نخبه‌گرا در آواز و مردمی در ترانه محسوب می‌شد. کمتر خواننده‌ای داریم که هر دوی این‌ها را به اوج و کمال رسانده باشد.

او ادامه داد: گلپا انسانی نیک بود و نام گلپا خود اعتبار است و هیچ لقب و پیوند و پیشوندی نمی‌خواهد و تعداد این افراد که این اندازه به موسیقی اعتبار می‌دهند، کم است. از یادمان نرود او سنت آواز را جاودانه کرد و ساختمانی دوباره ساخت. او ساده زیستی مردم‌دار بود و عشق به میهن در آثار او بسیار دیده می‌شد.

میرعلی‌نقی تاکید کرد: گلپا با تمام احساسش می‌خواند و حتی یک واژه را بی‌تفاوت نخواند و در سراسر زندگی، عشق و احساس بود.

سپس محمد معتمدی (خواننده موسیقی سنتی) پشت تریبون قرار گرفت و در سخنان کوتاهی گفت: صحبت کردن درباره استاد گلپا به اندازه کافی انجام شده و به همین جهت خلاصه صحبت می‌کنم و اثری از او را به افتخار استاد توکل و یاد اکبر گلپایگانی به نام «بنویس عشق» برایتان می‌خوانم.

ایرج خواجه‌امیری: من به دوستی با گلپا افتخار می‌کنم

در ادامه این مراسم ایرج خواجه‌امیری در سخنانی گفت: خیلی حالم خوب نیست. من و او ماندیم و خواندیم. من به دوستی با گلپا افتخار می‌کنم. صدایش خیلی خوب و گرم بود. شعرهایی که انتخاب می‌کرد را خیلی خوب می‌خواند.

ایرج خواجه‌امیری در ادامه قطعه‌ای را با همراهی ساز نی به افتخار رفیق قدیمی‌اش اجرا کرد.

سالار عقیلی (خواننده سنتی) نیز در این مراسم حضور پیدا کرد و بیتی را با این مضمون خواند: بعد از وفات تربت ما در زمین مجوی… در سینه‌های مردم عارف مزار ماست

او ادامه داد: درگذشت استاد گلپا را تسلیت عرض می‌کنم و قطعه‌ای از آثار خودم را تقدیم شما مردم عزیزم و روح بزرگ استاد گلپایگانی می‌کنم.

گیتا گرایلی، برادرزاده همسر زنده‌یاد گلپایگانی نیز به نمایندگی از خانواده این هنرمند فقید، متنی را در تجلیل از دوستداران این خواننده قرائت کرد.

محمد گلریز: برادرم یکی از ارادتمندان مولا علی (ع) بود

حسن گلپایگانی (برادر گلپا) از کسانی که در مراسم حاضر شدند، تشکر کرد و قطعه‌ای خواند و محمود گلپایگانی (برادر دیگر گلپا) گفت:‌ دست کسانی که به مراسم برادرم آمدند را می بوسم. ما رسم داریم وقتی یکی از عزیزان خود را به خاک می سپاریم دو بیت آواز می خوانیم و اکنون برادرم محمد گلریز دو بیت آواز می‌خواند.

سپس محمد گلریز (برادر کوچک گلپا) پشت تریبون قرار گرفت و گفت: فقط می‌خواهم بگویم که برادرم یکی از ارادتمندان مولا علی (ع) بودند که درباره ایشان شعری را هم خوانده‌اند. من هم اکنون این شعر را برایتان می‌خوانم.

اکبر گلپایگانی دهم بهمن سال ۱۳۱۲ در تهران متولد شد. این هنرمند در سال ۱۳۱۸ بود که پس از ورود به دبستان فرهنگ به عنوان قاری قرآن مدرسه برگزیده شد و از این پس بود که به فراگیری مقدمات آواز و خوانندگی موسیقی ایرانی پرداخت.

وی در سال ۱۳۲۶ پس از تلمذ از محضر پدرش نخستین تجربه حضور در یک ارکستر و گروه کر را کسب کرد و در سال ۱۳۲۷ در انجمن موسیقی مدرسه نظام عضو شد. این هنرمند از سال ۱۳۲۸ به بعد با هنرمندان سرشناسِ موسیقی آشنا شد و آموزش را زیر نظر آنها آغاز کرد.

از جمله استادان اکبر گلپایگانی می‌توان به هنرمندانی همچون حسن یکرنگی، نور علی برومند، اسماعیل قهرمانی، ابوالحسن صبا، یوسف فروتن، محمد ایرانی مجرد، عبدالله دوامی، ادیب خوانساری، حسین طاهرزاده و سلیمان امیر قاسمی اشاره کرد.

این هنرمند پیشگام موسیقی ایرانی که از او به عنوان مرد حنجره طلایی موسیقی ایرانی یاد می‌شود، در سال ۱۳۳۵ به دعوت سازمان یونسکو با همراهی نورعلی برومند و علی اصغر بهاری برای اجرای آواز و موسیقی ایرانی برنامه‌ای را اجرا می‌کند.

«موی سپید»، «مست عشق»، «عقیق»، «دل ای دل»، «بزم عاشقان»، «روی برگی بنویس عشق»، «چرا عاشق نباشم»، «قدر محبت» از جمله آثاری است که در قالب آلبوم علاوه بر کنسرت و اجراهای زنده از اکبر گلپایگانی پیش روی مخاطبان قرار گرفته است.

اکبر گلپایگانی ملقب به گلپا از خوانندگان شاخص موسیقی ایرانی در سن ۹۰ سالگی دار فانی را وداع گفت.

مراسم یادبود زنده‌یاد اکبر گلپایگانی روز پنجشنبه از ساعت ۱۷ تا ۱۹ در مسجد جامع شهرک غرب برگزار می‌شود.