فیروزه نوایی با همراهی نیلوفر بدریکوهی و آیلین ارجمند ششم اسفند، ساعت ۲۰ در تالار رودکی آثاری از محمدسعید شریفیان، حسین علیزاده، مهران روحانی، محمدرضا تفضلی، سعید علیجانی، و شروین عباسی اجرا می‌کند.

به گزارش روابط عمومی انجمن موسیقی ایران، فیروزه نهوایی نوازنده فلوت در مورد نوازندگان این اجرا گفت: همکاران من در این برنامه خانم آیلین ارجمند نوازنده گیتار هستند و خانم نیلوفر بدرکوهی نوازنده پیانو و قطعاتی که انتخاب کردیم همه از آهنگسازان ایرانی است.

وی در مورد اجرای آهنگسازان جوان ایرانی توضیح داد: در بین این هنرمندان آهنگسازان جوانی هم هستند و طبیعی هست که من اول قطعات را می‌بینم و اگر قابل اجرا و مطابق سلیقه من باشد و زبانشان را متوجه شوم دوست دارم که از آنها پشتیبانی کنم و آن قطعات را اجرا کنم. به نظر من همانطور که نویسنده کتاب الفاظ را استفاده می‌کند و کتابی را می‌نویسد و خواننده‌ای که آن کتاب را می‌خواند و برداشتی می‌کند و مفهوم مورد نظر نویسنده را درک می‌کند آهنگساز هم همین‌طور است، فقط به جای استفاده از کلمات از الفبای موسیقی استفاده می‌کند و جمله‌بندی‌ها و ایده‌هایش را توسط این نت‌ها بیان می‌کند.

نوایی در ادامه گفت: وظیفه‌ی ما نوازندگان این هست که مفهوم و ایده آهنگساز را مطالعه و درک کنیم و بعد اجرا کنیم. مثل کتابی که فیلم یا تاتر می‌شود و به همه شخصیت‌ها پرداخته می‌شود و همه آنها با توجه به درک کارگردان رنگ و پرداخت خود را می‌گیرند، در مورد موسیقی هم باید به بیان مطلب پرداخته شود و این مسئله بسیار مهم هست که من نوازنده، ایده و منظور آهنگساز را درک کنم. سلیقه شخصی من این هست که در قطعات ملودی واضح وجود داشته باشد و قطعه دارای فرم مشخص باشد. به همین خاطر قبل از هر چیز تمام قطعات را قبل از انتخاب مطالعه می کنم و بعد برای اجرا تصمیم میگیرم.

وی در مورد تأثیر و اهمیت حضور نوازندگان در کنسرت‌ها خاطرنشان کرد: تا یک سنی نوازنده‌ها تقلید می‌کنند، حرکات را، نحوه نواختن را و… تا اینکه بعد از یک سنی ایده و سبک خودشان را پیدا می‌کنند اینکه اجراهای زیادی را ببینند و سبک‌های مختلف را تجربه کنند به این امر کمک شایان توجهی خواهد کرد، مضاف بر اینکه شنیدن قطعات دارای ارزش موسیقایی به شنوندگان در هر سطحی کمک خواهد کرد که سلیقه و قدرت شنیداری موسیقی خود را ارتقا بخشند.

این نوازنده فلوت در مورد حمایتش از نوازندگان جوان گفت: هرچه در توان داریم برای پشتیبانی از جوانان کشورمان انجام می‌دهیم, موسسه نوای چنگ فرزانه در تهران و مؤسسه Bridge of Art- Bruke der kunst در اتریش با همکاری هم، راه را برای جوانان ایرانی هموار کرده‌اند تا بتوانند تجربه‌ای کوتاه مدت در فضای حرفه‌ای خارج از ایران داشته باشند و خودشان را با هم‌سن و سالان خود در خارج از ایران مقایسه کنند. در سفر اخیر در صحبت‌هایی که در آخر دوره‌ها انجام شد با این جمله‌ها از شرکت‌کنندگان روبرو شدیم که مثلاً: من تازه فهمیدم که هایدن یعنی چه؟ من تازه متوجه شدم که فهمیدن موسیقی یعنی چه، من تازه درک کردم رنگ‌هایی که می‌توانم توسط سازم تولید کنم چقدر متفاوت هستند و اینکه اصلاً تصویری از قطعه اجرایی خود داشته باشند و یک داستان یا حرف برای تعریف کردن داشته باشند.

نوایی در ادامه افزود: نوازندگان باید بتوانند از سازشان برای بیان حرف آهنگساز استفاده کنند و هدف ما دقیقا از این دوره های کوتاه مدت همین هست, ما واقف هستیم که در یک دوره کوتاه مدت امکان‌پذیر نیست که از صفر تا صد یک نوازنده را تصحیح کنم ولی با دادن ایده هایی برای ادامه راهشان و باز کردن دریچه هایی برای درک بهتر آنها از موسیقی می توانیم به مسیر موسیقایی آنان جهت و هدفی بهتر بدهیم و جرقه هایی در ذهن آنها ایجاد می کنیم که پس از گذراندن دوره به دنبال راه هایی جدید باشند. درصد خیلی بالایی از متقاضیان شرکت‌کننده در این دو سال آخر در این دوره ها درک درستی از برقراری ارتباط با قطعه ندارند. نواختن یک ساز فقط تکنیک و نواختن نت‌های نوشته‌شده نیست. یک نوازنده باید برداشت خود از قطعه را با ساز و یا حتی با زبان بدن خود بیان کند.

وی در پایان در مورد این سبک از موسیقی در ایران گفت: به نظر من موسیقی کلاسیک در ایران هنوز مخاطب زیادی پیدا نکرده است و نسبت به موسیقی سنتی ایرانی هنوز آنقدر که باید شناخته شده نیست. باید برنامه‌ای مدون برای فرهنگ‌سازی در این زمینه صورت پذیرد و برای شناساندن این موسیقی به مردم و جا انداختن آن برای تمام اقشار جامعه تلاش کرد.