کنسرت «رؤیای ویلن» با اجرای نوازندگان کشور جمهوری چک دوشنبه ۱۰ خرداد در تالار رودکی برگزار شد.

به گزارش نای، این برنامه دو بخش داشت. در بخش اول قطعاتی از بتهوون، سوییتسنی، و دوورژاک اجرا شد. یاروسلاو سوییتسنی، نوازنده‌ی چیره‌دست ویلن و چهره‌ی ممتاز موسیقی چک، به همراه نوازنده‌ی پیانو، واسلاو ماخ، برای شروع، سونات برای ویلن و پیانو در سل ماژور، شماره‌ی ۸ را اجرا کرد. این قطعه را بتهوون بین سال‌های ۱۸۰۱ تا ۱۸۰۲ تصنیف و سال ۱۸۰۳ منتشر کرد. این اثر از سه موومان تشکیل شده است که بتهوون آن را به الکساندر اول، تزار روسیه، هدیه کرده بود.

حضور صحنه‌ایِ چشمگیر، شروع قاطعانه، تکنیک بالای نوازندگی، و ارتباط با تماشاچی، از نکات بارز نوازنده‌ی ویلن، یاروسلاو سوییتسنی بود.

پس از اجرای سونات شماره‌ی ۸ بتهوون، نوازنده‌ی پیانو صحنه را ترک کرد تا سوییتسنی به تکنوازی اثر خود بپردازد. این قطعه‌ی «Paganiniada» نام داشت. در این بخش، سوییتسنی با اجرای چشمگیر خود توان بالای نوازندگی‌اش در اجرای تکنیک‌های مختلف و اجرای نت‌ها و آرشه‌های سریع را به معرض تماشا گذاشت.

بار دیگر، برای اجرای قطعه‌ی پایانی بخش اول، نوازنده‌ی پیانو روی صحنه آمد تا سونات سل ماژور، اپوس ۱۰۰ از دورژاک را به همراه سوییتسنی اجرا کنند. این قطعه از چهار موومان کوتاه تشکیل شده است. دوورژاک این اثر را در سال ۱۸۹۳ در نیویورک تصنیف کرد. وی پس از اسمتانا از بزرگ‌ترین آهنگسازان چک است. از آنجا که هر دو نوازنده‌ی این کنسرت اهل چک بودند دور از انتظار نبود که قطعاتی از آهنگسازان شهیر این کشور اجرا شود.

بخش دوم، پس از تنفسی ۱۵ دقیقه‌ای، با اجرای قطعه‌ای از پیاتزولا توسط هر دو نوازنده اجرا شد. قطعه‌ی «تاریخ تانگو» یکی از معروف‌ترین آثار در زمینه‌ی تانگو است. این قطعه در حقیقت برای فلوت و گیتار در سال ۱۹۸۶ توسط پیاتزولا تصنیف شده که در این برنامه توسط ویلن و پیانو با تنظیمی متفاوت اجرا شد. این اثر سعی در بیان تاریخ و تحول تانگو در چهار موومان دارد. پیاتزولا در طول زندگی‌اش سعی داشت هنر تانگو را از سالن‌های رقص در آرژانتین به سالن‌های کنسرت در اروپا و امریکا ببرد.

قطعه‌ی بعدی «Raduz and Mahulena» از جوزف سوک، نوازنده‌ی ویلن، ویُلا، و آهنگساز اهل چک بود که پدربزرگش، جوزف سوکِ معروف، از شاگردان بنام و داماد دوورژاک بود. وی این اثر را برای درام اساطیری جولیوس زِیِر با همین نام بین سال‌های ۱۸۹۷ تا ۱۸۹۸ نوشت.

پس از اجرای این قطعه، سوییتسنی خیلی کوتاه در مورد قطعه‌ی بعدی که از یک آهنگساز رمانتیک فرانسوی بود صحبت کرد. اُپرای «مراقبه» از ژول ماسنه، که بالغ بر ۳۰ اُپرا دارد، در اصل برای ویلن و ارکستر تنظیم شده است. این اثر در سه پرده و هفت تابلو تصنیف شده و بر اساس رمانی با نام «اُپرا» از آناتول فرانس ساخته شده است.

قطعه‌ی پایانی بخش دوم با نام «From the Homeland» از بدریخ اِسمِتانا، آهنگساز و پدر موسیقی چک، بود. در این برنامه سوییتسنی مجموعه‌ای از آثار آهنگسازان ادوار مختلف چک را اجرا کرد و با اجرای تکنوازی خودش تقریباً سیر تحول موسیقی در این کشور را به سمع حاضرین رساند. تسلط هنرمندان، کیفیت اجرای قطعات، انتخاب هشیارانه‌ی قطعات برای مخاطب ایرانی، از مهم‌ترین نکات قابل توجه این برنامه بود.

به دلیل تشویق‌های مکرر حاضرین این دو نوازنده به عنوان قطعه‌ی «بیز» اثری از یک آهنگساز رمانتیک چک را اجرا کردند که در اصل برای پیانو تنظیم شده بود. سوییتسنی قبل از اجرای این قطعه گفت: «از اینکه در این کشور زیبا در چنین فصل زیبایی در حضور شما مخاطبان موسیقی‌دوست به اجرای برنامه پرداختم بسیار خرسندم.»

درآمد حاصل از این برنامه به نفع بنیاد کودکان سرطانی بود که جا دارد از برگزارکنندگان چنین برنامه‌ای با این کیفیت تقدیر و تشکر کرد. این هنرمند صبح دوشنبه ۱۰ خرداد ورک‌شاپی برگزار کرده بود که با استقبال نوازندگان ایرانی روبه‌رو شد. گفتنی است در این برنامه علی مرادخانی، معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، نیز در ردیف اول سالن حضور داشت.