نشست خبری و مراسم رونمایی از آلبوم «زمستان» به خوانندگی فرامرز گرمرودی در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد.

در این مراسم فرامرز گرمرودی، دامون ششبلوکی و رضا مهدوی به بیان دیدگاه هایشان درباره آلبوم زمستان پرداختند.

گرمرودی عمق و سویدای شعر اخوان ثالث را درک کرده است

در ابتدای این نشست رضا مهدوی آهنگساز و نوازنده موسیقی ایرانی گفت: آلبوم زمستان را چندین بار شنیده ام. در این نشست قرار است خوبی های اثر را بگوییم. چرا که فضای نقد و بررسی در کشور ما چندان جا نیفتاده است. جامعه ما به بزرگنمایی خوبی های آثار فاخر نیاز دارد.

او ادامه داد:‌ بخش اول این آلبوم اثری ارکسترال است که در یک اجرا ضبت شده است و به معنای واقعی، اثری حسی است. در موسیقی ایران این جمله رواج یافته که می‌گویند، «دستگاه ماهور در موسیقی ایرانی با گامِ ماژور در موسیقی غرب مطابق است و دستگاه همایون هم با گامِ مینور تطبیق دارد.» پروفسور هرمز فرهت می گفت این یک غلط مصطلح است. موسیقی ما براساس دانگ است. فواصل سازنده موسیقی ما نیم پرده ها و ربع پرده ها هستند و این موضوع هرگز اجازه نمی دهد که موسیقی ما منطبق بر ماژور یا مینور باشد.

مهدوی گفت: نوازندکان آذربایجانی در آلبومِ «زمستان» با این که موقام خودشان را می نوازند اما به سمت موسیقی ما تمایل دارند. در این اثر گونه ای از تلفیق موسیقی ایجاد شده است. در آلبوم «زمستان» آواز اصیل ایرانی و ظرایفش استفاده می شود اما در عین حال ساز آذربایجانی ضمن حفظ فرهنگش به فرهنگ ایرانی هم نزدیک می شود.

او درباره‌ی خوانش شعرِ مهدی اخوان‌ثالث تاکید کرد:‌ در این اثر سردی و نگرانی و فضای انتقادی شعر زمستان، با لحن گرم گرمرودی گرم شده است. در واقع شما در گرمای خانه و از جلوی پنجره سردی زمستانِ بیرون از خانه را می بینید. گرمرودی عمق و سویدای شعر اخوان ثالث را درک کرده است.

مهدوی گفت: مردم مشرق زمین دوست دارند صدای بم بشنوند. اما خواتندگان امروز در بالا خواندن رقابت دارند. خوشبختانه در اثرِ «زمستان»، آقای گرمرودی بم‌خوانی خوبی دارد و در هیچ جای اثر شنیده نمی‌شود که خواننده بخواهد از ارکستر فراتر رود. اگر هنرمندان ما بپزیرند که خودنمایی نکنند، پنجاه درصد مشکلات ما حل می شود.
خیلی از هنرمندان امروز در هنگام نوازندگی حرکات عجیب و غریبی می کنند. همه این ها از خودنمایی نشات می گیرد. این مورد در نوازندگان غربی اصلا وجود ندارد. خانم اَدل وقتی می خواند، آرام ایستاده و آوازش را می خواند. این اثر یک اتفاق خاص است.

او ادامه داد:‌ در میان برگزیدگان خانه موسیقی و جشنواره فجر آلبوم هایی بود که به هیچ وجه در آن ژانری که جایزه گرفتند، قرار نداشتند. اثر «زمستان» می توانست یکی از برگزیدگان آلبوم سال در بخش موسیقی تلفیقی باشد.

مهدوی گفت:‌ گرمرودی از خوانندگانی است که لهجه شان را در خواندن فارسی دخیل نمی کنند. یعنی فارسی را به درستی می‌خوانند و اصلا لهجه ندارند. وقتی شما آوازِ گرمرودی را می‌شنوید هرگز متوجه نمی‌شوید که ایشان آذری زبان هستند. وقتی ما حافظ می خوانیم باید فارسی بخوانیم. اگر باباطاهر می خوانیم می شود که لهجه لری داشته باشیم.

قدرتنمایی خواننده در این اثر مطرح نیست

در ادامه فرامرز گرمرودی خواننده آلبوم «زمستان» گفت: هنر ظرافت های ویژه ای دارد که نخست باید خودت را بسازد. الشن منصوراف حرف درستی دارد: ما باید کاری کنیم که شنونده شور و شعف به دست بیاورد و این احساس به او دست دهد. وگر نه ما خودمان حسمان را می دانیم.

او ادامه داد:‌ آواز باید به صورت بداهه خلق شود. اگر فقط تکرارِ تعدادی گوشه باشد که ارزشی ندارد؛ نمونه های بهترش موجود است. شعر زمستان هم از نظر سیاسی و هم از نظر فکری با دیدگاه های من جور است. همیشه فکر می کردم که به این شعر بدهکارم و باید روی این شعر کاری انجام دهم. زمستان من را وادار کرد که این شعر را در دستگاه همایون اجرا کنم. در این اجرا قدرتنمایی خواننده اصلا مطرح نیست. ما می خواستیم که ارکستر شنیده شود.

دامون ششبلوکی که از پژوهشگران موسیقی است، در پایان این نشست گفت:‌ تا قبل از آشنایی با آقای گرمرودی با موسیقی آذربایجان چندان آشنا نبودم. این تبادل بین ایران و آذربایجان در این ژانر از موسیقی، می تواند راهگشا باشد.