یادداشت امیر مردانه در مورد جشنواره‌ی موسیقی کلاسیک ایرانی

با توجه به وجود جشنواره‌ی بین‌المللی موسیقی فجر و دعوت از پیشکسوتان موسیقی ایرانی در این جشنواره و همچنین جشنواره‌ی موسیقی جوان که برای نسل جدید پایه‌ریزی شده برگزاری جشنواره‌ای با رویکرد خاص موسیقی کلاسیک ایرانی برای نسل فی ما بین این دو نسل که بیشتر بار اجرایی و آموزشی موسیقی کشور برعهده‌ی این نسل می‌باشد واجب و ضروری می‌نمود.

پیشنهاد برگزاری جشنواره‌ای توسط بخش خصوصی، از سوی هیأت مؤسس در بهار سال ۱۳۹۵ به دفتر موسیقی ارائه شد که با استقبال از سوی مدیرکل محترم دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، جناب آقای فرزاد طالبی مواجه گردید و قول مساعدت‌های لازم و حمایت‌های مادی و معنوی را از جانب ایشان در پی داشت تا ادامه‌ی مسیر را میسّر سازد. در طی جلسات متعددی که با مدیرعامل محترم خانه‌ی موسیقی، هنرمند ارجمند، جناب آقای حمیدرضا نوربخش و مدیرعامل محترم انجمن موسیقی ایران، جناب آقای دکتر بهرام جمالی برگزار شد، با تأکید بر شکل‌گیری این جشنواره در سال ۱۳۹۵ با پیشنهاد اضافه‌نمودن بخش رقابتی به جشنواره مواجه شدیم که بسیار دشوار و در عین حال جذاب می‌نمود.

با توجه به حجم و گستردگی برگزاری جشنواره در دو بخش اصلی و رقابتی و پیشنهاد بخش پژوهشی از سوی مشاور مدیرکل دفتر موسیقی جناب آقای دکتر حسین سروی، تدوین جزییات طرح تفصیل جشنواره در سه بخش اصلی، رقابتی و پژوهشی با نظر شورای هنری در اختیار دفتر موسیقی قرار گرفت. با عنایت به زمان کوتاهی که به برگزاری این رویداد هنری باقی مانده بود، عملاً برگزاری بخش‌های رقابتی و پژوهشی با توجه به مراتب خبررسانی و اعلان فراخوان برای متقاضیان مهیا نبود. بنابراین تصمیم بر آن شد که در نخستین دوره‌ی جشنواره، تمرکز اجرایی بر روی بخش اصلی و با دعوت از هنرمندان فعال در شاخه‌های «گروه‌نوازی»، «ساز و آواز» و «تکنوازی» برگزار شود.

حال، نخستین دوره‌ی جشنواره‌ی موسیقی کلاسیک ایرانی، با همت بخش خصوصی و حمایت مادی و معنوی مدیران ارشد موسیقی کشور در حال برگزاری است. بدیهی است در آغازین دوره، کاستی‌هایی نیز وجود خواهد داشت که به یاری خدا با نقد سازنده و خیرخواهانه‌ی هنردوستان و دلسوزان موسیقی هنری کشور در دوره‌های آتی، بی‌شک از این کاستی‌ها، کاسته خواهد شد. با این حال، تمام تلاش بر این بوده است که با ایجاد مجالی مناسب برای اجرای موسیقی و تقلیل دغدغه‌های غیرهنری هنرمندان، شرایطی فراهم شود تا اهالی این حوزه با تمرکز بر روی اجرا، به ارتقاء کیفیت و بالندگی موسیقی بیاندیشند و نه حاشیه‌هایی که تمرکززدایی می‌نماید. همچنین در این دوره، سعی بر این بوده تا از تمامی ظرفیت‌های موجود و سلیقه‌های گوناگون در بخش موسیقی کلاسیک ایرانی جهت همکاری دعوت به عمل آید که امیدواریم در دوره‌های بعد بتوانیم طیف گسترده‌تری را به شرکت در جشنواره متقاعد سازیم.

در پایان لازم می‌دانم از تمام کسانی که در این راه یاریمان دادند، علی‌الخصوص هنرمند و برادر ارجمند جناب حمیدرضا نوربخش که از هیچ کوششی فروگذار نبودند و همواره راه را برای ما هموار نمودند، و حمایت انجمن موسیقی ایران در برگزاری و انتشار اخبار جشنواره مراتب قدردانی خود را ابراز دارم.

ــ امیر مردانه