به گزارش نای ، اکبر محمدی نوازنده ساز کلارینت و داور بخش سازهای بادی جشنواره، شرکت‌کنندگان در جشنواره را بسیار مستعد ارزیابی کرد.

او درباره رقابت‌های این دوره از جشنواره گفت: امسال شرکت‌کنندگان در مقایسه با سال گذشته یک قدم جلوتر و بهتر ظاهر شدند؛ بخصوص در گروه سنی الف. در گروه سنی ج هم چند شرکت‌کننده خیلی خوب داشتیم که باید ببینیم در مرحله بعدی داوری چه خواهند کرد؛ برخی لب مرز بودند اما چند شرکت‌کننده از گروه الف خیلی خوب و قابل تامل ظاهر شدند که باید ببینیم شرایط برای آنها چطور پیش خواهد رفت.

محمدی که آثار شرکت‌کنندگان بخش کلارینت را داوری کرده، توضیح داد: در گروه سنی الف ۵ نفر و در گروه سنی ج نیز یکی دو نفر حضور داشتند که همه کارشان خوب بود و بسیار با لذت گوش کردم اما گروه سنی الف بسیار مرا تحت تاثیر قرار دادند و امیدوارم اتفاقات خوبی برایشان رقم بخورد.

این استاد موسیقی اضافه کرد: در شرایطی که به دلیل شیوع ویروس کرونا بسیاری از کلاس‌ها درست برگزار نشده‌اند، آموزش‌ها به شکل حضوری نبوده و حتما محدودیت‌هایی برای آموزش و تمرین وجود داشته اما بچه‌ها خیلی خوب ظاهر شدند و چه بسا اگر در شرایط طبیعی‌تری قرار داشتند، درخشان ظاهر می‌شدند.

محمدی که سال‌هاست به عنوان داور با جشنواره موسیقی ملی جوان همکاری دارد، این جشنواره را یک نقطه عطف در میان جشنواره‌های موسیقایی کشور توصیف کرد و گفت: شاید دوره‌های یک ساله برای این جشنواره کم باشد. اینکه سالی یک بار فرصت رقابت برای بچه‌ها فراهم می‌شود، به اعتقاد من کم است؛ شاید بهتر باشد جشنواره دو بار در سال برگزار شود. من خیلی مطمئن نیستم چنین پیشنهادی عملی هست یا نه اما ارزشش را دارد که به رای گذاشته شود و در جلسه‌ای با حضور داوران و دست‌اندرکاران جشنواره و حتی نمایندگانی از شرکت‌کنندگان آن را بررسی کرد.

این نوازنده کلارینت همین پیشنهاد را به شیوه دیگری هم ارائه کرد: شاید بتوان جشنواره را در دو بخش برگزار کرد؛ یکی برای شرکت‌کنندگانی که به شکل آکادمیک موسیقی را آموزش دیده‌اند مثلا در دانشگاه و هنرستان. دیگری برای شرکت‌کنندگانی که در سیستم‌های آموزشگاهی و آموزش آزاد نوازندگی را فرا گرفته‌اند. به اعتقاد من شکل برگزاری جشنواره  به این ترتیب می‌تواند موثرتر باشد، چون برنامه‌ای که ما برای دانش‌آموزان می‌نویسیم خیلی حرفه‌ای، آکادمیک و اصولی است. شاید گروهی که برای اجرای برنامه‌ای تا این اندازه حرفه‌ای آموزش اصولی ندیده باشند را بتوان درگروهی دیگر و با برنامه دیگری مورد ارزیابی قرار داد و فرصت رقابت و درخشش را برای آنها فراهم کرد. همچنین می‌توان با کمی تغییر در سیستم امتیاز دهی، شانس رقابت را برای آنها بالا برد.

محمدی بارها به این فکر کرده که شاید بشود یک جشنواره موسیقی حرفه‌ای جوان و یک جشنواره موسیقی آماتور نه ولی مثلا آزاد برگزار کرد. البته او این نکته را هم یادآوری کرد که در بخش موسیقی ایرانی شرایط متفاوت است و بچه‌هایی که به صورت آزاد موسیقی را فرا گرفته‌اند، چیزی از رقبای آکادمیک خود کم ندارد؛ چه بسا بهتر از آنها ظاهر می‌شوند.

این داور جشنواره موسیقی جوان این را هم اضافه کرد که شاید بتوان جشنواره را یکبار برای شرکت‌کنندگان زیر ۱۸ سال که هنوز وارد دانشگاه نشده‌اند و یک بار هم برای دانشجویان رشته موسیقی برگزار کرد.

محمدی در پاسخ به این سوال که برگزاری جشنواره در دو نوبت یا دو بخش چه نتیجه و فایده‌ای خواهد داشت، توضیح داد: با این شیوه می‌توان به شاخص‌ها و معیارهای جزئی‌تری درباره میزان علاقه جوانان به موسیقی و انواع آن دست پیدا کرد. همچنین آمار دقیق و رسمی از عملکرد شیوه‌های متفاوت آموزش و نیز میزان علاقه و سطح توانمندی‌های هنرجویان موسیقی کشور به دست می‌آید.

او به این نکته هم اشاره کرد که برگزاری جشنواره در دو بخش یک پیشنهاد است و شاید اجرایی شدنش به این سادگی‌ها نباشد اما تائید کرد دلیل ارائه چنین پیشنهادی، مواجهه با استعدادهای خوب موسیقی و هنرجویان بالقوه توانمندی است که می‌توانند فرصت بهتری برای دیده شدن داشته باشند و آینده بهتری پیش روی آنها قرار بگیرد.

محمدی تاکید کرد: در نوازندگی ساز کلارینت و در بخش سازهای بادی فلوت و ابوا، فاگوت و سازهای برنجی استعدادهای درخشان خیلی زیاد است اما کیفیت آموزش، اصول کاری و تکنیک‌ها و دانش‌ آکادمیک این افراد سطوح متفاوتی دارد که توسط هیات داوری جشنواره ارزیابی می‌شود.

اکبر محمدی این را هم تصریح کرد که برگزاری جشنواره موسیقی جوان در دو بخش  یا به دو شیوه، نیازمند بررسی همه جانبه و ارزیابی هزینه و فایده نیاز است اما با این حال معتقد است که اگر جشنواره توسعه پیدا کند و در بخش‌های متنوع‌تری برگزار شود، حتما فواید قابل توجهی خواهد داشت.