اردشیر صالح پور  اظهار کرد: من معتقدم که موسیقی بخشی از فرهنگ و هویت ما است و اگر بخواهیم چهار مؤلفه و شاخص فرهنگ و هویت ایرانی را مطرح کنیم، قطعا باید در وهله اول به شعر نگاه کنیم و زمانی که به شعر می‌پردازیم، بلافاصله موسیقی پیش می‌آید؛ چرا که موسیقی و شعر یک نسبت تکمیلی، هم پوشانی و مکملی با هم دارند و بعد از آن باید از معماری و هنرهای تجسمی صحبت کنیم. من معتقدم که این چهار مؤلفه جزو شاخصه‌های زیست فرهنگی ایران قلمداد می‌شوند و این چهار عنصر ارتباط دیرینه‌ای با هم دارند. اما در خصوص موسیقی باید عرض کنم که موسیقی در سرزمین ما ریشه بسیار قدیمی دارد و ما قدیمی‌ترین نشانه‌های موسیقایی را در ایلام باستان می‌بینیم.

او در همین باره توضیح داد: از جمله کاربردهای موسیقی در ایلام باستان وجه و کاربرد آیینی آن بوده است که مشخصا باید به کتیبه «نگارکند» در ایذه خوزستان اشاره کرد که در آنجا سه نوازنده فلوت، چنگ و بربط مراسم آیینی را مشایعت می‌کنند. همینطور در شوش و هفت تپه پیکرک‌هایی بدست آمده که انسانی را در حال آواز خواندن نشان می‌دهد. به هر حال می‌خواهم بگویم که موسیقی چقدر ریشه و پیشینه قدیمی در فرهنگ ما دارد و باید به این نکته نیز اشاره کنم که قومی که موسیقی ندارد، زنده نیست. موسیقی بخشی از حیات و هستی فرهنگ ایرانی است.

این پژوهشگر معتقد است: ایران یک سرزمین چند فرهنگی است و جذابیت ایران هم به دلیل همین تنوع قومیتی آن است و همه با هم در یک وفاق ملی ایران را می‌سازند. به همین دلیل با باید به ویژگی‌های فرهنگ موسیقایی خودمان توجه کنیم. مخصوصا اینکه این موسیقی‌ها مظهر وحدت، همدلی، هم آوایی و القای فرهنگ بودند و این موسیقی‌ها گونه‌های متفاوتی از جمله گونه‌های حماسی، آیینی، سنتی، مقامی و عاشقانه دارند. به همین دلیل نقش هستی‌شناسی موسیقی در تداوم و بقای فرهنگ ملی ما همواره بسیار حائز اهمیت است و جای خوشحالی دارد که در راستای اشاعه این فرهنگ ملی،‌ جشنواره موسیقی نواحی ایران هر ساله برگزار می‌شود اما فقط این جشنواره کافی نیست و باید در یک پروسه مداوم به حفظ نواها و نغمه‌ها بپردازیم.

صالح‌پور همچنین تاکید کرد: جشنواره موسیقی نواحی ایران که چند سالی است در استان کرمان برگزار می‌شود باید افزون بر ارائه نمونه‌ها به سیاست‌های هم‌افزایی و حفظ و صیانت از آثار موسیقی نیز بپردازد. در این صورت است که این جشنواره می‌تواند وظیفه حقیقی و حقوقی خودش را انجام دهد.

وی درباره هنرمندان پیشکسوت فعال در زمینه موسیقی اقوام نیز بیان کرد: هر هنرمند پیشکسوتی که در روستا و در نواحی مختلف ایران زندگی می‌کند، باید حفظ و صیانت شود و یک فضای پژوهشی یا آموزشگاهی در اختیار آن‌ها قرار گیرند. پیشکسوتان موسیقی باید به دانشکده موسیقی پیوند بخورند و دانشجویان این رشته باید آثار آن‌ها را ثبت و ضبط کنند و مورد مکاشفه قرار دهند و آن‌ها را روی نت دربیاورند. به همین دلیل هر کدام از آن‌ها یک گنجینه‌ای هستند و این پیشکسوتان پیش از آنکه از دست بروند و به فراموشی سپرده شوند، باید مورد حمایت قرار گیرند.

این پژوهشگر تاکید کرد: حمایت از هنرمندان موسیقی اقوام نباید تنها به حمایت‌های تشریفاتی، تجلیل و تکریم در یک جشنواره محدود شود؛ بلکه این افراد باید در ساحت فرهنگ موسیقی ایران مورد استفاده قرار گیرند. در این صورت است که می‌توانیم این موسیقی را تداوم دهیم چراکه شیوه آن‌ها نیز شیوه استاد و شاگردی است و بسیاری از آن‌ها نیز به صورت ژنتیکی در خانواده اعمال می‌شود و باید با استفاده از روش‌های سنتی و جدید این موسیقی را حفظ کنیم و بتوانیم روی آن کار کنیم و ضمن حفظ فرهنگ محلی، آن‌ها را ملی کنیم و با رعایت موازین ملی آن‌ها را بین‌المللی کنیم.

اردشیر صالح‌پور درباره نحوه برخورد هنرمندان جوان با موسیقی اقوام نیز بیان کرد: ما باید برای حفظ موسیقی نواحی، برنامه داشته باشیم. همین موسیقی زیرزمینی و موسیقی مبتذلی که به کمک رسانه‌های مختلف از در و دیوار می‌بارد، این‌ها خطر و آسیبی هستند که موسیقی ما را از اصالت تهی می‌کنند . ما باید برای مقابله و حفظ ارزش‌های موسیقی محلی، به این مسئله اعتقاد داشته باشیم که اگر این‌ها از بین بروند، بخشی از هویت ما هم از بین می‌رود. دفتر موسیقی، دانشگاه هنر، فرهنگستان هنر و سایر نهادهایی که وظیفه تولیت از این آثار را دارند، باید پیش از اینکه آن‌ها از دست بروند، آن‌ها را حفظ کنند. ضمن اینکه هر نسلی باید میراث کهن خودش را حفظ کند و به نسل آینده منتقل کند و اگر این تعریف در دستور کار زیست فرهنگی کشور قرار گیرد، نسل جوان می‌تواند از آن‌ها بهره گیرد در غیر این صورت آنها به زودی از بین می‌رود.

دوازدهمین جشنواره موسیقی نواحی ایران از تاریخ ۱۶تا ۱۹ آبان ماه در شهر کرمان و در گستره ملی به صورت غیررقابتی برگزار خواهد ‌شد.

انتهای پیام

منبع: خبرگزاری فارس