به گزارش نای ، بهمن حاج امینی داور بخش موسیقینواحی جشنواره پانزدهم با بیان اینکه موسیقینواحی مختلف ایران، همچنان زنده و جذاب است،بیان کرد: نسل جوان زمانی قدر موسیقی نواحی را می‌داند که با ارزش‌های آن آشنا شود. تا وقتی آن را نشناسد، گمان می‌کند این نوع موسیقی یکموسیقی بدوی  و تکراری است که از دیرباز تاکنوننواخته و شنیده شده است. اما وقتی با آن آشنامی‌شود و می‌بیند که موسیقی محلی هم، ساختار و ویژگی‌های خاص خود را دارد؛ همچنان جاری و ساری است و می‌تواند با مخاطب خود ارتباط برقرارکند و او را به وجد آورد، به این نوع موسیقیعلاقه‌مند می‌‌شود و از شنیدن آن لذت می‌برد و حتیدر ثبت و ضبط آن می‌کوشد.

حاج‌امینی به نقش مهم سازمان‌ها و نهادهای فرهنگیدر حفظ و گسترش موسیقی نواحی اشاره کرد و گفت: تا زمانی‌که نهادهای مختلف چون صدا و سیما،وزارت فرهنگ و ارشاد و شهرداری‌ها دست به دست هم ندهند، اتفاق خوشایندی نمی‌افتد و همچنان موسیقیمحلی از هیچ محلی به گوش نمی‌رسد. طبیعی است که در این میان، صدا و سیما بیشترین و مهم‌ترین نقش را برعهده دارد و باید بخشی را به موسیقی نواحی اختصاص دهد و برنامه‌هایی درخورشان و جایگاه هنرمندان بسازد و پخش کند وگرنهاین‌گونه از موسیقی با تمام قابلیت‌ها و ظرفیت‌هایش از بین می‌رود و با این اتفاق، بخشی از تاریخ و فرهنگ اقوام مختلف ایرانیکمرنگ یا نابود می‌شود.

این پژوهشگر موسیقی نواحی همچنین با اشاره به اهمیت جشنواره‌ موسیقی جوان گفت: طبیعی است جشنواره‌‌های مختلف موسیقی به معرفی موسیقینواحی به نوجوان‌ها و جوان‌ها کمک می‌کند. جشنوارهجوان، یکی از این جشنواره‌هاست که به صورت رقابتی بر گزار می شود و مشخص  است برایرسیدن به اهداف خود ساختار و چار چوب تعریفشده ای دارد. به نظر من هدف از برگزاری آن بر افروختن چراغ فرا راه هنرمندان  نوجوان وجوان است کهمسیر درست را بیابند.

حاج‌امینی درباره اهمیت استمرار جشنوارهموسیقی جوان نیز افزود : نقش و تاثیر جشنواره‌هانباید مقطعی و کوتاه‌مدت باشد. بلکه لازم است در طول سال، بستر مناسبی فراهم آید و از نوجوانان و جوانان شرکت‌کننده در جشنواره حمایت شود تا انگیزه بیشتری برای ادامه کار خود داشته باشند و تصور نکنند که رها شده‌اند.

به گفته این پژوهشگر موسیقی نواحی، برایرویارویی با تهاجم فرهنگی، باید به تقویت فرهنگخودی پرداخت؛ پس  ضرورت دارد مسئولان فرهنگیبه‌جای آن‌که چرتکه در دست بگیرند و گیشه را ملاکو معیار قرار دهند به دوام و بقای فرهنگ و هنر اینمرزوبوم فکر کنند. به عبارتی متولیان فرهنگی نبایدتنها درپی هنرمندان و گروه‌هایی باشند که مخاطبان بیشتری دارند، شناخته شده‌تر هستند و می‌توانندهزینه‌های خود را تأمین کنند بلکه بهتر است به اینمساله بیندیشند که در این آشفته بازار، چه بر سر موسیقی نواحی می‌آید که هنرمندانش، آن‌چنان کهباید و شاید شناخته شده نیستند و به دور از جنجالو هیاهو در گوشه‌ای از ایران سرگرم کار و هنر خود هستند.

به گفته او، امروز باید موسیقی محلی و همه ارزش‌هایش را بشناسیم و  پاس داریم. نغمه‌هایشرا ثبت و ضبط کنیم و به گوش آیندگان برسانیم. لالایی‌ها و ترانه‌های کار را گردآوری کنیم و با اینکار در حفظ تاریخ و فرهنگ و هویت موسیقایی خود بکوشیم؛ البته لازمه این کارها یک عزم ملی است.