احمد بیرانوند سروش یکی از شاگردان استاد نصرالله ناصح پور در یادداشتی به مناسبت هشتاد و پنجمین سالروز تولد ایشان، عنوان کرده است که او زیستن با صدا را به ما می‌آموخت.

به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی موسیقی ایران ، احمد بیرانوند سروش شاگرد استاد نصرالله ناصح پور در یادداشتی به مناسبت هشتاد و پنجمین سالروز تولد ایشان که در اختیار این پایگاه قرار داده آورده است:

گاه تأثیر یک استاد چنان ژرف است که گویی در جان شاگرد به زیستن ادامه می‌دهد.

برای من چنین است.

نمی‌توان لحظه‌ای از یاد او غافل بود؛ چه در کلاس و هنگام آموزش ردیف به هنرجویان، چه در زمزمه‌های روزمره و حتی در هنگام شنیدن موسیقی.

در هر دم درمی‌یابم که استاد با چه دقت و مسئولیتی، نغمه‌ها را در ذهن و جان ما کاشته است.

سال‌هایی که شاگرد استاد نصرالله ناصح‌پور بودم، برایم فراتر از آموزش آواز گذشت؛

او زیستن با صدا را به ما می‌آموخت.

در نگاهش، آواز تنها مهارتی موسیقایی نبود، بلکه گفت‌وگویی بود میان انسان و درون خویش.

می‌فرمود: «خودت را بخوان.»

و همین جمله، بعدها شیوهٔ آموزش و نگرش من به هنر را دگرگون ساخت.

روش تدریس او بر پایهٔ حضور، دقت در شنیدن و پرهیز از ظاهرگرایی استوار بود.

در عین وفاداری به ردیف، ذهنی جست‌وجوگر و نوآور داشت و می‌گفت:

«اگر ما به تکامل اعتقاد داریم، باید شاگرد را چنان پرورش داد که در ادامه، تکمیل‌کنندهٔ مسیر استادش باشد و به آن بیفزاید.»

چنان‌که خود استاد ناصح‌پور وفادار به مکتب استادش (استاد عبدالله دوامی)بود و همین را به‌درستی به‌جای آورد.

اکنون که چند سال از آن روزها گذشته، هنوز هنگام خواندن حضورش را احساس می‌کنم و درمی‌یابم که آن صدا، همچنان در من زنده است.

استاد نصرالله ناصح‌پور تنها آموزگار آواز نبود؛ او مظهر فروتنی، اندیشه و نجابت در موسیقی ایرانی بود.

نامش در تاریخ موسیقی ماندگار استو پژواک صدایش در جان شاگردانش، جاودانه.