دهمین نشست‌ «گفتمان ضرب اصول» با موضوع «بررسی فعالیت‌های موسیقایی فرهنگسرای ارسباران» سه‌شنبه‌ شب در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی انجمن موسیقی ایران، در این نشست که با حضور شهرام صارمی (نوازنده کمانچه و مدیر فعالیت‌های موسیقی فرهنگسرای ارسباران)،  و علی شیرازی (خواننده، کارشناس مجری و طراح برنامه آیین آواز) ، آرش نصیری (مجری و طراح مسابقه هزار صدا) و به مجری‌گری رضا مهدوی (سنتورنواز و مدیر پیشین مرکز موسیقی حوزه هنری) برپا شد، میهمانان برنامه به همراه حاضران در سالن به نقد و بررسی فعالیت‌های ۱۷ ساله فرهنگسرای ارسباران طی سال‌های (۱۳۹۶-۱۳۸۰) پرداختند.

در ابتدا رضا مهدوی گفت: «بدون هیچ تردیدی یکی از موفق‌ترین مجموعه‌های فرهنگی و هنری در پایتخت در دو دهه اخیر همین فرهنگسرای ارسباران بوده که بازدهی ماهیانه، فصلی و سالیانه آن در زمینه تعدد اجراهای موسیقی از خیلی جاهای دیگر بیشتر است. ضمن اینکه این اجراها غالباً با کیفیت‌هایی پذیرفتنی عرضه شده و البته در کنار کارهای موسیقایی، این فرهنگسرا در دیگر زمینه‌های هنری و فرهنگی نیز کارنامه موفقی از خود به جا گذاشته است».

در ادامه شهرام صارمی به عنوان مدیر کانون موسیقی ارسباران ضمن نام بردن و تقدیر از تمامی مدیران قبلی فرهنگسرا که از سال ۱۳۷۶ (زمان تأسیس ارسباران) تا امروز این مسئولیت را بر عهده داشتند یادآور شد: «این نکته بسیار حائز اهمیت است که تمامی هنرمندان و استادانی که با برنامه‌های عام المنفعه و آموزشی و پژوهشی فرهنگسرا همکاری می‌کنند تا کنون ریالی بابت این همراهی و حضورها دریافت و درخواست نکرده‌اند و همین، دست ما را در تداوم حرکت‌هایی مانند «آیین آواز» و «هزارصدا» باز گذاشته و امیدوار ساخته است».

شیرازی هم در ادامه ضمن ارائه تاریخچه‌ای از چگونگی شکل‌گیری برنامه آیین آواز گفت: «در بدترین شرایط روحی و خستگی ناشی از دلزدگی‌ام از قطع همکاری اجباری با برنامه قبلی‌ام یعنی «شب آواز ایرانی» به ارسباران آمدم و آقایان صارمی و سلیمانی (مدیر فرهنگسرا) با روی گشاده پذیرایم شدند و همه چیز از جمله همراهی اهالی موسیقی و دوستداران آواز دست به دست هم داد تا خوشبختانه آیین آواز بتواند جای خود را در دل همگان باز کند».

آرش نصیری نیز گفت: «در نظر داشته باشیم که خیلی‌ها متأسفانه خود را استاد می‌دانند، هم در خوانندگی آواز ایرانی و هم در خوانندگی پاپ و غیره. بنابراین چنین کسانی راضی نمی‌شوند تا در برنامه هزارصدا خودشان را به معرض داوری و حضور در یک مسابقه عمومی بگذارند. طبیعی است افرادی به هزارصدا بیایند که از یک طرف گاهی شاید آن کیفیت لازم را نتوانند ارائه کنند و از طرفی هم می‌بینیم که همه آنها به نوعی حرفه‌ایِ این کار هستند و گروه خاص خود را همیشه به همراه دارند».

وی در ادامه ضمن گلایه از کسانی که به سبب آوردن خواننده‌ای که به سبک گلپایگانی می‌خوانده و در هزارصدا حضور یافته گفت: «واقعاً من معنی چنین برخوردها و خط‌کشی‌هایی را در میان اهالی موسیقی نمی‌دانم اما مطمن باشید که به راهم ادامه خواهم داد».

شیرازی هم افزود: «متأسفانه مشکلی که آقای نصیری برشمردند تقریباً جنبه عمومی دارد. مثلاً برخی استادان اصفهانی‌ آواز، از مرحوم تاج اصفهانی به عنوان خداوندگار آواز نام می‌برند، در تهران هم گروهی از استاد شجریان با چنین عنوان‌هایی و نظیر آن یاد می‌کنند و آواز را در وجود این هنرمند گرانمایه و البته بزرگ خلاصه می‌کنند. تبریزی‌های عزیز هم به نوبه خود اقبال آذر را واجد چنین جایگاهی می‌دانند و لاغیر و البته برخی طرفداران ایرج و گلپایگانی هم متأسفانه شاید به جز این دو خواننده صاحب سبک اصلاً کس دیگری را خواننده به حساب نمی‌آورند. به نظرم باید تمام این خط کشی‌ها را به دور انداخت، باید همه دست به دست هم دهیم و در پاسداشت تمامی این عزیزان که مجموعه آواز ایرانی و گنجینه‌های آن را شکل داده‌اند بکوشیم و آواز ایرانی را با اتحاد و همدلی احیا کنیم».

علیرضا حاجی طالب خواننده و مدرس آواز نیز با برشمردن نکاتی گفت: «امروز مهم‌ترین نکته ایجاد بستر لازم برای شکوفایی استعدادهاست. دومی هم به نظرم دادن اعتماد به نفس به آوازخوانان فعلی است که از گود به دور نگه داشته شده‌اند و سومی هم اینکه باید به همه فرصت تجربه بدهیم. مثلاً همه ما دیده‌ایم که کودک را در آب رها می‌کنند تا خودش شنا کردن بیاموزد. آوازخوانی نیز تقریباً چنین حکمی دارد».