به گزارش نای در ابتدای این مراسم که به مجری گری عباس سجادی برگزار شد، حجت‌الاسلام والمسلمین دعایی مدیر مسئول روزنامه اطلاعات دقایقی به صحبت پرداخت و گفت: «بنده علاقه ویژه‌ای به مرحوم علی مرادخانی داشتم و ایشان برای من یک نمونه‌ای از پاکی، صفا و بی ریایی و مهم‌تر از همه تخصص و اشراف بر هنری که به آن تعلق داشت، بود. ایشان همیشه در مواقعی که از مسئله‌ای ناراحت و عصبانی بودیم، به ما امید می‌داد. در حوزه‌ای که تصدی داشت، دقیق بود، عزیز و باارزش بود و شخصیت و منش افراد را به خوبی درک می‌کرد و از هیچ کمکی برای افراد دریغ نمی‌کرد.»

وی ادامه داد: «ایشان با وزرای زیادی همکاری کردند و در دوران تصدی جناب آقای مسجد جامعی، آقای مرادخانی در این عرصه پناه و ستونی بودند. آقای مرادخانی تو راه خدا را خوب رفتی و خداوند هم قلب‌ها و دل‌های نازنینی را به تو متوجه کرد. من می‌دانم خیلی‌ها تو را دوست دارند.»

دعایی در پایان افزود: «امیدوارم کسانی که علی مرادخانی را درک کرده بودند، از همان چهره خندان، متبسم را که پر از درک و معنا بود تاسی کنند و بنده امیدوارم خداوند پاداش نیکو به مرحوم مرادخانی عطا کند. او واقعاً خدمت زیادی کرد که جا دارد به همین مناسبت یک نکته را بگویم. اینکه عزیزان به یاد هم باشیم زیرا به هر جا برسیم آخرین منزل هستی همین‌جاست و خوشا به سعادت فردی که برای این روز ذخیره‌های خوبی داشته باشد.»

سپس سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز پشت تریبون آمد و دقایقی به صحبت پرداخت و عنوان کرد: «غم سنگین، تلخ و سردی است و غربت عزیزمان علی مرادخانی برای همه ما سنگین است. آقای مرادخانی با بیش از ۴ دهه فعالیت در حوزه فرهنگ و هنر ایران و بیش از سه دهه مدیریت در این حوزه، چهره از یاد نارفتنی در فضای فرهنگ ایران خواهد بود. از چند جنبه ایشان خاص و متمایز بود. نکته اول در مورد زیست فردی ایشان بود و نکات زیادی در این قسمت می‌شود گفت و نکته نخست اینکه آقای مرادخانی از افرادی بود که زندگی مجسم بود و شور زندگی در گفتار و افکارش کاملا نمایان بود گویا چهره نداشت و تمام صورتش لبخند بود، صدایش گرم و گرمابخش بود و حتی در دوره بیماری‌شان، توفیق یافتم و دو مرتبه به صورت تلفنی با ایشان صحبت کردم و گویا هرگز بیمار نبود و صدایش سرشار از زندگی بود. ایشان در هر جمعی که می‌آمد، شور و هیجان را در آن جمع با خودش می‌آورد.»

وی ادامه داد: «علی مرادخانی یک زندگی جاری بود. ویژگی دیگری که در ایشان می‌شد مشاهده کرد، ترکیب هنر و تدین بود و آن‌هایی که با ایشان زیسته بودند، آن را حس می‌کردند که چگونه این ترکیب را با هم داشت از خانواده علم و روحانیت، قاری قرآن، مداح اهل بیت بود اما با تمام وجود شورمندی و شیفته‌گی هنر را داشت. نکته سوم، پاره‌ای از اخلاق انسانی که انبیا و اولیا ما را با آن توصیه می‌کردند، در ایشان به وضوح دیده می‌شد و تواضع، ادب، حسن خلق، متانت‌، صمیمیت، بی‌تعارف و بی تکلفی ایشان قابل توجه بود. لازم نبود مدت زیادی با او همزیستی کنیم و در کوتاه مدت و با مجالست‌های مختصر نیز می‌توانستید این ویژگی‌های اخلاق و کرامت انسانی را در ایشان پیدا کنید. این گوشه‌ای از محور نخست بود که علی مرادخانی زیست انسانی مسلمانی داشت و این زیست انسانی مسلمانی چیز کمی نیست.»

صالحی تصریح کرد: «نکته دیگر از اخلاق حرفه‌ای است؛ انسان در هر شغلی که گام می‌گذارد، آن شغل و صنف یک اخلاق خاصی را دارد و باید داشته باشد. پزشک و مهندس ساختمان اخلاق حرفه‌ای خودش را لازم دارد و اخلاق حرفه‌ای مدیر فرهنگی و هنری، باید اخلاق خاصی داشته باشد و علی مرادخانی این اخلاق را در حوزه‌های مختلف داشت و نشان می‌داد. سعه صدر فراوانش، تحمل او با مجموعه‌های مختلف و بخشی که یک مدیر فرهنگی و هنری بسیار به آن نیازمند است، دامنه وسیعی که افرادی که همین روزها از فقدان و سوگ ایشان بسیار متأثر هستند، این دامنه وسیع را می‌توان در این میدان سعه صدر ارتباطی او دید. ایشان در فراز و نشیب زندگی شخصی خودشان حامی و همراه اهل هنر بود و تک‌تک هنرمندان خاطرات زیادی از این حوزه دارند. او مشاور امین برای اصحاب هنر بود و داشته‌ها و دانسته‌های خودش را به راحتی در اختیار اصحاب هنر قرار می‌داد. نکته دیگر نیز دستاوردها و رهاوردهای مدیریتی ایشان بود»

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در ادامه یادآور شد: «آقای مرادخانی از نسل نخست انقلاب بود که از خانواده روحانیت به فضای هنر آمد و چهار دهه عمر خودش را در این میدان گذاشت. دغدغه معرفی هنر ایران را به جهانیان داشتند و ایشان دغدغه‌مند بودند که نکته کانونی هویت ایران که فرهنگ و هنر است، نسیم و شمیم آن چون گذشته ایام که از شعر سعدی و ترنم تارنوازان و موسیقی‌دانان به جهان می‌رسید، همچنان از ایران به جهان برسد. او دغدغه‌مند این حوزه بود و بخشی از معرفی فرهنگ و هنر ایران به خارج در ۳۰ سال گذشته، توسط ایشان یا به صورت مستقیم و یا به صورت غیرمستقیم انجام شد.»

عباس صالحی در پایان خاطرنشان کرد: «نکته دیگر نیز در حوزه موسیقی ایران بود؛ او با نقش‌های مدیریتی که در این بخش داشت، هم در میراث بانی موسیقی ایرانی، سنتی، نواحی و… و هم در خلق و تولید آثار تازه و اثرگذار و هم اینکه بتواند پناهگاهی برای جمع پریشان اهل موسیقی باشد، نقش بسیاری داشت. او در حافظه تاریخی همکاران ما در وزارت ارشاد خواهد ماند. گرچه به ظاهر در میان ما نیست اما چون روح بزرگش و کارهایی که کرده است، باقی و جاودان خواهد ماند. خدمت مادر گرامی علی مرادخانی و همچنین همسر و فرزندان ایشان تسلیت عرض می‌کنم.»

پس از صحبت‌های وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، احمد مسجد جامعی عضو شورای اسلامی شهر تهران و وزیر اسبق فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز به صحبت پرداخت و گفت: «باعث تأسف و تأثر است که این شخصیت گران‌قدر را از دست دادیم. شاید هم باید از حوزه درمان بیشتر انتظار تلاش داشته باشیم و امیدوارم که هرچه زودتر واکسن کرونا به تمام مردم تزریق شود تا شاهد چنین اتفاقات ناگواری نباشیم. البته یکی از موضوعاتی که زنده یاد علی مرادخانی پیگیری می‌کرد، مسئله واکسن ویژه هنرمندان بود و حتی در زمانی که در بستری بیماری بودند نیز با آقای عباس سجادی تماس گرفتند و پیگیر این موضوع بودند.»

وی در پایان افزود: «علی مرادخانی از جمله افرادی بود که حتی در فضای تلخ هم می‌توانست لبخندی به لب بیاورد و این همدلی را داشته باشد و این همدلی و لبخند، مربوط به شخصیت و خانواده خودش بود.»

در بخش پایانی این مراسم، حمیدرضا نوربخش مدیرعامل خانه موسیقی نیز به پشت تریبون رفت و دقایقی به صحبت پرداخت و گفت: «باور نمی‌کردم برای چنین مراسمی صحبت کنم و دل همه ما خون است. ما در تمام این سال‌ها دو پناهگاه داشتیم که یکی از آن‌ها را متأسفانه از دست دادیم و خدا انشاالله جناب آقای داوود گنجه‌ای را برای ما حفظ کند. ما اهالی موسیقی زنده یاد علی مرادخانی را از سال ۱۳۶۹ شناختیم و از روزی که آمد، قدمش برای اهالی موسیقی مبارک و خیر بود و ایشان را عضو خانواده‌شان می‌خواندند و می‌دانند.»

وی ادامه داد: «ایشان عضو خانواده هنر بود ما یک زمانی گمان می‌کردیم که زنده یاد مرادخانی برای ما اهالی موسیقی است اما پس از مدتی متوجه شدیم که جامعه سینما ایشان را از ما بهتر می‌شناسند و پس از مدتی نیز متوجه شدیم که در جامعه تئاتر و هنرهای تجسمی نیز همین‌گونه است. مگر می‌شود شخصی این‌گونه زندگی کند که در تمام عرصه فرهنگ و هنر ایشان را بشناسند. علی مرادخانی یک نام بود و منصب نبود و نامی بود که برای همه قابل احترام بود و همه جا حرفی که می‌زد، شنیده می‌شد و آدم باتدبیری بود و به واقع تکیه‌گاه ما بود.»

نوربخش تصریح کرد: «ما یکی از ستون‌هایمان را از دست دادیم و سر استاد گنجه‌ای سلامت باشد که این مرد در تمام این ۳۱ سالی که به فرهنگ و هنر کشور خدمت کرد، هم‌نفس آقای مرادخانی برای حل مشکلات موسیقی بود. آقای مرادخانی از سال ۱۳۸۳ در مرکز موسیقی سمتی نداشتند و به مدت تقریباً ۹ سال در گوشه‌ای در حوزه موسیقی بودند و در این مدت جامعه موسیقی برای تمامی امورات‌شان به ایشان مراجعه می‌کردند که برای خود من جالب بود.»

مدیرعامل خانه موسیقی در پایان افزود: «روزی که همایون خرم به رحمت خدا رفت، در دولت دهم اجازه نمی‌دادند که استاد محمدرضا شجریان در محفلی حضور پیدا کنند اما علی مرادخانی به همراه داوود گنجه‌ای در مراسم تشییع پیکر استاد همایون خرم مرحوم استاد محمدرضا شجریان را دعوت کردند و در آن مراسم دقایقی آواز خواندند. و پس از آن، علی مرادخانی و استاد داوود گنجه‌ای به دلیل دعوت از محمدرضا شجریان در این مراسم، مورد بازخواست قرار گرفتند.»

مدیرعامل خانه موسیقی بعد از پایان سخنرانی خود دقایقی به آواز برای مرادخانی پرداخت.

همچنین محمد مرادخانی فرزند علی مرادخانی از تمامی حضار برای همراهی تشکر و قدردانی کرد.

سیدعباس صالحی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، حمید شاه ابادی، معاون سیما سازمان صدا و سیما، سیدمحمد مجتبی حسینی، معاون امورهنری، احمد مسجد جامعی، مهدی افضلی، مدیرعامل بنیاد رودکی، محمد اله یاری، مدیرکل دفتر موسیقی، مرتضی کاظمی، هادی مظظفری، مدیرکل هنرهای تجسمی، نیکنام حسینی پور، مدیرعامل موسسه هنرمندان پیشکسوت، حامد همایون، محمد علیزاده، علی نیکنام انزابی، رحیم شهریاری، داود گنجه ای، حسن ریاحی، محمد سریر، محسن رجب پور، محمدمهدی حیدریان، فرشته طائرپور، شهرام صارمی، علی ترابی، رسول خادم، منوچهر شاهسواری، محمدمهدی عسگرپور و..از جمله افراد حاضر در این مراسم بودند.