آرپینه اسراییلیان در حالی رسیتال پیانو خود را روی صحنه خواهد برد که در این کنسرت علاوه بر اجرای آثاری از بتهوون، باخ و برخی دیگر از آهنگسازان برجسته موسیقی کلاسیک، اثری از ساخته های پدر خود را نیز به اجرا در خواهد آورد.

به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی موسیقی ایران، رسیتال تک‌نوازی پیانو آرپینه ایسرائیلیان روز هفتم آذر ۱۴۰۴ ساعت ۲۰ در سالن رودکی برگزار می‌شود. او در این برنامه آثاری از یوهان سباستیان باخ، لودویگ فان بتهوون، مارتون ایسراییلیان (پدر هنرمند)، آنری دوتی‌یُو، هاینس هولیگر، و کلود دبوسی را اجرا خواهد کرد.

این هنرمند درباره ساختار برنامه و دوره‌های موسیقایی آثاری که می‌نوازد توضیح داد: چند دوره مختلف را در این کنسرت اجرا می‌کنم. ابتدا از دوره باروک شروع می‌شود و بعد وارد دوره کلاسیک می‌شوم. برای دوره کلاسیک، سونات شماره ۱۵ بتهوون (معروف به Pastoral) را اجرا می‌کنم. این سونات چند موومان دارد و حدود بیست و پنج دقیقه طول می‌کشد و فضای بسیار آرام و تأملی دارد. بعد از آن وارد قرن بیستم می‌شوم.

وی درباره اجرای اثری به آهنگسازی پدرش گفت: پدر من آهنگساز است و من یک سونات از ایشان اجرا می‌کنم. این اثر را زمانی که خیلی جوان و هنرجو بود ساخته است. جالب است که این قطعه تا به حالا اجرا نشده و فقط یک ضبط اولیه از خود ایشان وجود دارد. اولین اجرای صحنه‌ای این اثر در همین رسیتال خواهد بود.

ایسراییلیان سپس به اجرای آثار معاصرتر اشاره کرد: بعد سراغ هاینس هولیگر  می‌روم که مربوط به قرن بیست‌ویکم است. این اثر مجموعه ای از چند قطعه‌ی بسیار کوتاه است و نام مجموعه “Elis” است. فضای این قطعات بسیار مدرن و آتونال است.

این در حالی است که اثر پدرم نئوکلاسیک است، بنابراین فضای ملودیک‌تری دارد.

وی درباره اثر آهنگساز فرانسوی، دوتی‌‌یو گفت: بعد از آن دوتی‌یو که فرانسوی است را اجرا می‌کنم. من مجموعه‌ی «Au gré des ondes» او را اجرا می‌کنم که شش قطعه‌ی برنامه‌ای («پروگرماتیک») هستند و هر کدام عنوان و فضای تصویری خودشان را دارند. در پایان نیز سه قطعه‌ی دیگر را اجرا می‌کنم.

به نظرم بخش دوم برنامه بیشتر مربوط به قرن بیستم است و شنونده‌ها معمولاً با این فضا آشنا می‌شوند. در کل برنامه‌ و اجرای مفصلی خواهم داشت.

ایسراییلیان درباره نام رسیتال گفت: این برنامه نام خاصی ندارد؛ صرفاً یک رسیتال است.

وی در ادامه، درباره وضعیت آموزش پیانو در ایران گفت: در کل سیستم آموزش موسیقی در ایران هنوز مشکلاتی دارد. پیشرفت زیاد بوده، اما پایه‌ی آموزشی موسیقی کودکان کمی ضعیف است. چون سیستم آکادمیک منسجمی وجود ندارد. بچه‌ها بسیار باهوش‌اند و آی‌کیو آنها بالاست، ولی سیستم آموزش ساختارمند نیست و گاهی مدام معلم ها جابجا می‌شوند و همین فرآیند یادگیری را قطع می‌کند. من از سال ۲۰۰۲ که به ایران آمدم، در آن زمان کتاب پیدا کردن خیلی سخت بود، اما الان کتاب‌ها چاپ شده و دسترسی بهتر شده و مردم هم نسبت به گذشته فهم و آگاهی بیشتری درباره موسیقی پیدا کرده‌اند. این پیشرفت ۲۳ ساله کاملاً قابل مشاهده و چشمگیر است.