دو نفر از داوران چهاردهمین جشنواره ملی موسیقی جوان در بخش تمبک در خصوص ارزیابی آثار مرحله اول نکاتی را عنوان کردند.

به گزارش نای، سیامک بنایی، نوازنده تنبک و عضو هیئت داوران چهاردهمین جشنواره موسیقی جوان در مورد آثار این دوره از جشنواره گفت: آثار هر ساله بهتر می‌شوند. در سال‌های گذشته دل‌مشغولیم این بود که کارها از اصالت‌شان دور می‌شوند. سیاست جشنواره هم اینطور بوده تا شرکت‌کنندگان حداقل بتوانند موسیقی ایرانی بنوازند و آن را درک کنند. دکتر اسعدی هم در این زمینه پافشاری داشتند و هر سال جشنواره را بهتر مدیریت می‌کنند. امسال تصویر شرکت‌کنندگان را نمی‌بینیم و آثار را از روی صدا داوری می‌کنیم.

وی ادامه داد: قرار نیست سلیقه‌ای عمل شود. هر کسی بتواند درست ساز بزند و اصالت را حفظ کند نمره می‌گیرد. برخی آثار خارج از چارچوب‌های ایرانی بود اما باقی آن‌ها خوب بودند.

این عضو هیئت داوران جشنواره موسیقی جوان در توصیه به برگزیدگان مرحله نخست عنوان کرد: اگر زیر نظر معلم‌هایشان باشند در مرحله بعد نتیجه بهتری می‌گیرند. اصل موسیقی، صدای زیباست. زود است که مثلاً بگویند من این صدا را دوست ندارم. آقای اسماعیلی می‌گفتند ۲۰ سال ساز بزنید تا صاحب سلیقه شوید. سلیقه پیدا می‌شود، منتها زیر نظر کسی که این راه را رفته باشد. برخی کمی عجله می‌کنند، زود می‌خواهند معروف و مطرح شوند و مقام بیاورند. جشنواره موسیقی جوان برای این است که نوازنده‌ها تلاش کنند و صدای‌ سازشان را درست کنند.

وی بیان کرد: وقتی ساز آقای تهرانی را گوش می‌دهید احساس نمی‌کنید کنارش لازم است تار، سنتور یا کمانچه باشد. یک‌بار یکی از بچه‌ها گفت این آقای تهرانی که تعریفش را می‌کنید کارش چگونه است؟ می‌شود کاری از ایشان بگذارید گوش کنم؟ آن شخص اجرای آقای تهرانی را سه، چهار بار گوش کرد و خیلی خوشش آمد. گفتم حس‌ات را بگو. گفت این کار اصلاً به ارکستر نیاز ندارد. ببینید ایشان با یک ضرب چه کار کرده است!

بنایی درباره تأثیر جشنواره ملی موسیقی جوان بر نوازندگان گفت: تأثیر جشنواره هر ساله در نواختن شرکت‌کنندگان دیده می‌شود. اشکال این است که وقتی کسی وارد حرفه‌ای می‌شود خیلی زود می‌خواهد به درآمد برسد. به نوعی هم حق دارند، اما اگر کسی می‌خواهد رشد کند باید از این فکر بیرون بیاید. به جوان‌ها پیشنهاد می‌کنم از همان اول دنبال کسب درآمد نباشند. اگر زیر پای جوان‌ها سفت بشود پول هم درمی‌آید. پیشنهادم این است کمی کوتاه بیایند. پول بعداً خودش می‌آید. من این شعر عطار را به دیوار خانه‌ام زده‌ام که می‌گوید: گر مرد رهی میان خون باید رفت، وز پای فتاده سرنگون باید رفت/ تو پای به راه در نه و هیچ مپرس، خود راه بگویدت که چون باید رفت. واقعاً راه خودش باز می‌شود. در موسیقی هم همین‌طور است.

مهدی خاکساران دیگر داور بخش تمبک چهاردهمین جشنواره موسیقی جوان در خصوص ارزیابی آثار گفت: آثار از نظر کمیت از سال گذشته بیشتر بودند و از نظر کیفیت همچون سال گذشته است. در این چند ماه اخیر به خاطر بیماری کرونا ارتباط هنرجوها با استادان خود محدودتر شده و به همین خاطر فکر می‌کنم برخی آثار نیز کیفیت‌ کمتری داشتند. به نظرم چندین اثر با کیفیت در بین آثار امسال وجود داشت.

وی به برگزیدگان مرحله نخست توصیه کرد: با معلم‌هایشان در ارتباط باشند تا بتوانند کار باکیفیت‌تری اجرا کنند که از نظر گوش‌نواز و چشم‌نوازبودن از سال‌های قبل بهتر باشد.

عضو هیئت داوران بخش موسیقی دستگاهی درباره میزان تأثیرگذاری جشنواره موسیقی جوان عنوان کرد: جشنواره موسیقی جوان قطعاً تأثیرگذار است. فکر می‌کنم امسال حدود دو هزار و ۴۰۰ نفر شرکت‌کننده داشته است. در بین این همه شرکت‌کننده مطمئناً انگشت‌شمارند کسانی که در آینده چون خورشید بدرخشند. در فیلم “کمال الملک” به کارگردانی علی حاتمی دیالوگی هست که می‌گوید: “مدرسه هنر، مرزعه بلال نیست که هر کسی بیاید یکی بچیند و برود. آسمان هنر پر از ستاره است. همه سوسو می‌زنند و در نهایت یکی خورشید درخشان می‌شود”. بین این همه کمیت قطعاً چند نفر انگشت‌شمار به آن نتیجه دلخواه می‌رسند. امیدوارم شرایط برای آن‌ها مهیا باشد تا بتوانند به نتیجه دلخواه‌شان برسند.

خاکساران درباره فعالیت این روزهای خود گفت: شب و روزم مطالعه و موسیقی است. غیر از این نمی‌توانم کار دیگری انجام بدهم. کلاس‌هایم را به صورت حضوری برگزار می‌کنم. به کلاس آنلاین اعتقادی ندارم.

وی در پایان خاطرنشان کرد: زمانی که نیم ساعت به صورت حضوری به هنرجو درس می‌دهید باز هم احساس می‌کنید آن اتفاقی که باید رخ نمی‌دهد، چه برسد به اینکه بخواهید کلاس آنلاین برگزار کنید. کلاس آنلاین سلیقه من نیست و اعتقادی به آن ندارم. هیچ‌وقت هم کلاس آنلاین برگزار نمی‌کنم.