هفته‌ی گذشته حسین علیزاده به مشهد سفر کرد و ضمن اجرای کنسرت در این شهر در جمع دانشگاهیان و هنردوستان به ایراد سخن پرداخت.

به گزارش نای، دوشنبه‌ی هفته‌ی گذشته، ۱۰ خرداد، مراسم نکوداشت حسین علیزاده، با هدف تکریم مفاخر فرهنگ و هنر ایران و به همت کانون موسیقی دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد در آمفی تئاتر دانشکده‌ی علوم این دانشگاه برگزار شد. همچنین روز سه‌شنبه ۱۱ خرداد، حسین علیزاده به همراه حمید قنبری، نوازنده‌ی تمبک، در سالن هنرستان هنرهای زیبای پسران مشهد روی صحنه رفت و به اجرای موسیقی پرداخت.

این موسیقی‌دانِ برجسته‌ی کشور در این مراسم که با استقبال پرشور مردم هنردوست مشهد همراه بود گفت: «تمام موسیقی‌دانان در تمام دنیا به‌راحتی کنسرت می‌دهند، ولی فکر نمی‌کنم این حسی که من و همکارانم از تعامل با مردم می‌گیریم را داشته باشند.»

حسین علیزاده با بیان اینکه این جمع، و سه‌تار و سه‌گاه بهانه است ادامه داد: «من وقتی به موسیقی ایران فکر می‌کنم احساس خوشبختی دارم. ایرانی بودن فقط تهرانی بودن یا مشهدی بودن نیست، چیزی که در این جمع موج می‌زند یک نیروی جمعی با کیفیت است.»

علیزاده خطاب به حضار گفت: «من داوطلبانه دوست دارم به مشهد بیایم و کنسرت بدهم که این واژه و اجرای زنده ممنوع است. من قدر تک‌تک شما مردم مشهد را می‌دانم و با عشق آمده‌ام تا انرژی نوازندگی‌ام را بین شما تقسیم کنم.»

این ردیف‌دان ایرانی با یاد کردن از محمدرضا شجریان خاطرنشان کرد: «ما یک اسطوره‌ی موسیقی داریم به نام شجریان که اگر افسانه بود افسانه‌تر شد. او وقتی پایش را از ایران بیرون می‌گذارد در همه جای دنیا به خاطر هنرش مورد احترام است، اما هفت سال است که ما باعث شدیم شجریان نفس و کوره‌ی گرم مردم را پشت سر خود نداشته باشد. من تصور می‌کنم اگر خودم تنها شش ماه نیروی مردمی را نداشته باشم دیگر هیچ دلیلی برای زندگی نخواهم داشت.»

وی تصریح کرد: «گاهی برخی فکر می‌کنند اگر شجریان چیزهای منفی را بگوید سیاسی حرف زده است، اما به نظر من این‌گونه نیست. شکل موضع‌گیری و نظردادن شجریان قطعاً از زاویه‌ی هنر است. هنرمند حق دارد موضع بگیرد، هنرمند باید راجع به مملکت خودش نظر دهد. قطعاً اگر این عشق و محبتی که پشت سر هنرمند است روزی از او جدا شود نه‌تنها او را مریض می‌کند بلکه ممکن است دیگر زندگی هم برایش بی‌معنی باشد.»

بازدید حسین علیزاده و علی بوستان از نوازندگی هنرجویان مشهدی

حسین علیزاده روز سوم را به هنرمندان مشهد اختصاص داد. او که به همراه علی بوستان، موسیقی‌دان و نوازنده‌ی سه‌تار، در یکی از آموزشگاه‌های موسیقی مشهد به تماشای نوازندگی گروه ارکستر این آموزشگاه نشست، پس از اجرا ضمن راهنمایی و ابراز نظرات کارشناسانه‌ی خود در جمع هنرجویان خاطرنشان کرد: «می‌شود گفت کسانی‌که در اینجا آهنگسازی می‌کنند از تافته‌های جدابافته هستند، فکر نمی‌کنم حتی در تهران هم چنین گروهی با این پتانسیل وجود داشته باشد.»

وی در مورد هنر خوانندگی حال حاضر در کشور گفت: «شرایط به گونه‌ای شده که خوانندگان با امکانات و تبلیغات زیاد، آواز می‌خوانند و معروف می‌شوند. اگر یک خواننده موسیقی‌دان باشد باید کارش با کیفیت مطرح شود.»

وی تصریح کرد: «متأسفانه خواننده اگر امکانات مالی داشته باشد می‌تواند خواننده شود، خیلی از موسیقی‌هایی که به‌صورت ضبط‌شده می‌شنوید موسیقی‌های کاذبی است که در استودیوها درست می‌شوند.»

افتتاح خانه گفت‌وگو در دانشگاه فردوسی توسط حسین علیزاده

حسین علیزاده در این روز ضمن افتتاح خانه‌ی گفت‌وگو در دانشگاه فردوسی مشهد، که برای گفتمان‌های فرهنگی و هنری پیش‌بینی شده است، در جمع تعدادی از اساتید علوم انسانی دانشگاه فردوسی و دانشجویان کانون موسیقی به گفت‌وگو نشست.

این ردیف‌دان ایرانی در این نشست، با انتقاد از تعداد زیاد دانشکده‌های موسیقی در کشور گفت: «ما آنقدر استاد نداریم که در این دانشگاه‌ها تدریس کنند و این دانشجویان بعد از فارغ‌التحصیلی هیچ‌گونه تضمین شغلی ندارند.»

وی افزود: «ما در دانشگاه، در سطح عالی مملکت برای موسیقی جایگاه داریم، ولی وقتی کسی موسیقی تحصیل می‌کند در جامعه به او توهین می‌شود. توهین فقط در لغو کنسرت نیست، توهین ادبیاتی است که در برخی روزنامه‌ها به‌خصوص در مشهد از زبان برخی افراد نسبت به موسیقی بازتاب می‌شود.»

وی با بیان اینکه این وضعیت غیرقابل تحمل است گفت: «من که اکنون این صحبت‌ها را می‌کنم رنج‌های پیش از انقلاب را هم کشیده‌ام؟ باید با ادبیات سنجیده و بر اساس آنچه در قانون وضع شده است برای موسیقی تصمیم‌گیری کرد. اگر موسیقی نمی‌تواند جایگاه درستی در ایران داشته باشد اصلاً نباید در دانشگاه‌ها باشد پس اگر در دانشگاه هست یعنی جایگاه درستی دارد.»