«هورآسای» به یـاد «حـــاج قــربان ســـلیـمانی» و با الهام از موسیقیِ مقامیِ خراسان برای دونوازیِ سنتور و بِندیر-دایره ساخته، تنظیم و در کنسرت «گروه سنتورنوازان تآی» در تالار فارابیِ دانشگاه هنر تهران اجرا و ضبط زنده شده است.

مؤلّف اثر در این باره می‌نویسد:

پُر واضح است موسیقیِ هر قوم یا ملّت با سازهای بومیِ آن و با رعایتِ ظرایفِ مخصوصِ آن موسیقی و در همان جغرافیا شنیدنی‌تر است. این سه در جمع کافی‌است تا روح هرشنونده‌ای را به تسخیر درآورد. با این توضیح، ترجمان عینی نغمات موسیقیِ مقامی، محلّی یا نواحی با سازی شهری چون سنتور، ناممکن می‌نماید. گو اینکه هورآسای به شکل مطلق در جرگهٔ موسیقاییِ یاد شده قرار نمی‌گیرد و تنها خوانشی‌ است از موسیقیِ خراسان برای ساز سنتور، متاثّر از یگانه دوتارنواز این خطّه، استاد حاج قربان سلیمانی که از همان آغازین روزهای شنیدن زخمهٔ آسمانی‌اش ذهن مرا بدین سیاق روانه داد که جامهٔ زربفت فرهنگی گران‌سنگ و دیرپای را بر قامت سنتور نظاره‌گر باشم، تا چه خوش نشسته باشد…

«من مرید دم پیران خراسانم از آنک
شهسواران را جولان به خراسان یابم»
*سنایی*

شایان ذکر است پیش‌تر از امیرحسین رئوفی پنج اثر تصویری با نام‌های «شورِ پرواز»، «یاد»، «بداهه‌نوازیِ ابوعطا»، «چشم‌هایش» و همچنین «نی‌نوا» (کنسرت گروه سنتورنوازانِ تآی) از طریق رسانه‌های معتبر موسیقی منتشر شده و در دسترس عموم قرار گرفته است. آثار مذکور همگی از اجراهای زندهٔ این هنرمند بوده است.