آیین‌بدرقه پیکر استاد احمد پژمان با حضور هنرمندان، مدیران موسیقی و هیئت دولت و خانواده این هنرمند صبح جمعه ۴ مهرماه در پهنه‌ای برگزار شد.

 

به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی انجمن موسیقی ایران، در آغاز این مراسم، ارکستر مجلسی «آوام» به رهبری سینا خیرآبادی چند قطعه از استاد پژمان اجرا کرد. سپس هوشنگ کامکار، آهنگساز و رهبر ارکستر به سخنرانی پرداخت.

 

هوشنگ کامکار: پژمان با موسیقی‌اش جاودانه شد

 

هوشنگ کامکار در مراسم خاکسپاری احمد پژمان با اشاره به شخصیت انسانی و جایگاه هنری این آهنگساز فقید گفت: پژمان نه یک موسیقی‌دان برجسته بود، بلکه انسانی بزرگ، فروتن و دوست‌داشتنی بود. او تا آخرین لحظه شأن هنری خود را حفظ کرد و آثارش همیشه رنگ و بوی ایرانی داشت.

 

کامکار با یادآوری خاطره‌های از دوران همکاری با پژمان افزود: روزی به دیدنش رفت و دستگاه‌های بزرگ روی میز گذاشته شده و در حال کار است. وقتی پرسیدم این‌ها چیست، گفت این‌ها ابزارهای تازه موسیقی و کامپیوتر هستند. قطعه بسیار زیبا از ارکستر زهی و ساز ابوا برایم پخش کرد. آنقدر تأثیرگذار بود که خواهش کردم دوباره بشنوم، اما استاد همین حالا پاکش کرده ام. این خاطره برای من نشانه‌های خلاقیت و بی‌تعلقی او بود.

 

او با ویژگی‌های هنری احمد پژمان اظهار داشت: یکی از بزرگ‌ترین ویژگی‌ها این بود که در تمام آثارش رنگ ایرانی حضور داشت. او انتخابه بود موسیقی محلی و ایرانی را در قالب کلاسیک و جهانی عرضه می کند.

 

این آهنگساز همچنین با انتقاد از بی‌توجهی رسانه‌های داخلی به هنرمندان برجسته گفت: تلویزیون و رادیو باید به چنین شخصیت‌هایی می‌پرداختند. هنرمندی در این اندازه تنها در چراهای خاص دیده می شود؟ هنر جدی باید در رسانه جریان داشته باشد.

 

کامکار در پایان به قطعه تازه خود با عنوان «باد تندی باید…» اشاره کرد و گفت: این اثر را با شعری از بیژن جلالی به یاد استاد پژمان نوشتم. تلاش کردم تصاویر شعری را با موسیقی نشان دهم. برایم امکان نداشت خواننده‌ای جز برادرم ارسلان این اثر را اجرا کند.

 

 

وی‌ افزود: به محض شنیدن خبر درگذشت او، چنان اندوهگین شدم که چند روز بیمار شدم و حتی مدتی را در بیمارستان تحت مراقبت بودم. این خبر برایم شوک بزرگی بود و آنقدر تأثیر گذاشت که نتوانست کار موسیقایی‌ام را آنطور که باید ضبط کنم.

 

او ادامه داد: باور دارم انسان یا هنرمند با کارهای خود در دنیا پرواز می‌کند؛ چه خوب چه بد. اگر کسی نادرست و زیانآوری داشته باشد، همان‌هاست که باقی بماند، اما هنرمندانی که خلق کرده‌اند، پروازشان جاودانه است. پژمان از جمله کسانی است که با موسیقی‌اش برای همیشه زنده می‌مانند.

 

کامکار در پایان کرد: من باور ندارم پژمان مرده باشد. او باش نزد همه ایرانیان و دوستداران موسیقی زنده و جاودانه خواهد ماند. انشاءالله روحش شاد و یادش گرامی باد.

 

درویشی: پژمان دربرگیرنده ارزشهای والای فرهنگی و هنری بود

 

در ادامه این مراسم محمدرضا درویشی موسیقی‌دان، آهنگساز و پژوهشگر موسیقی نواحی به سخنرانی پرداخت و گفت: من ۵۰ سال پیش از سال دانشجوی سال اول دانشکده هنرهای زیبا بودم و استاد هوشنگ کامکار سال چهارم بودند. ما یک درسی با مرحوم داریوش صفوت به نام آشنایی با موسیقی ایرانی داشتیم. دقیق یادم نیست چه موضوعی پیش آمد که زنده‌یاد دکتر صفوت گفت «طراوت برون می‌تواند از سر درون»؛ در عرصه هنر طراوات برون چه هست؟ به نظر من آثار فرهنگی هنری ارزشمند و آن سر درون هم باطن هنرمند است که اگر درجه یک بیرون نمی‌آید. از نظر من زنده‌یاد احمد پژمان دربرگیرنده چنین ویژگی‌های ارزشمندی بود.

 

فرمان‌آرا: احمد پژمان حتی در روزهای هم خوش‌رو و توانمند بود

 

بهمن فرمان آرا کارگردان پیشکسوت سینمای ایران سخنرانان بعدی این مراسم بود. این کارگردان سینما گفت: ارتباط من با آقای پژمان از فیلم «شازده احتجاب» شروع شد. یک روز که به کانون پرورش فکری رفته بود یک آهنگ شنیدم که حواسم را پرت کرد. فردای آن روز به خانه آنها رفتم، به من گفت تا حالا موزیک برای فیلم نساخته و من به او گفتم چه می خواهم و چه سازهایی را نمی خواهم. به عنوان مثال ساز پیانو نمی‌خواهم. آقای پژمان صحبت‌های من را شنید و بعد از فیلم را هم تماشا کرد، در نهایت اینطور شد که آهنگ من را قبول کرد.

 

وی ادامه داد: بعد از یک ماه آمد و گفت که آهنگ ساخته شده است. یادم نمی‌رود ما در یکی از بخش‌های رادیو جمع‌آوری شده بودیم و آقای علی رهبری که دوست احمد هم پذیرفته شد که رهبری ارکستر را به دست آورد. همیشه با همدیگر رو بودیم.

 

این کارگردان سینما: حدود دو ماه پیش به لس آنجلس رفت و با احمد زنگ زدم و به ملاقاتش رفت. وقتی خداحافظی شد حتی با تمام سختی ها به طبقه همکف آمد و به من گفت یک بار دیگر هم بیا. آنقدر اثرگذار بود که من هنوز خودم را نمی بخشم که به خاطر بیماری برادرم دوباره به احمد سر بزنم.

 

فرمان آرا در پایان سخنانش بیان کرد: از افتخارات زندگی من دوستی با احمد پژمان بود. او نه‌تنها آهنگسازی بزرگ بلکه انسانی شریف و تأثیرگذار بود و یاد و آثارش برای همیشه در موسیقی ایران جاودانه خواهد ماند.

 

شریف لطفی: پژمان هیچ‌گاه حقوق ماهیانه نگرفت و همه زندگی‌اش را وقف هنر کرد

 

شریف لطفی، آهنگساز و نوازنده برجسته، با سخنانی از احساس و خاطره، انسانیت و هنری این استاد موسیقی را برای حاضران تشریح کرد.

 

او در آغاز سخنانش گفت: عزیزمان همیشه در یادمان خواهد ماند. قدردان و سپاسگزارم از همه شما عزیزان که زحمت کشیدند. چه در قالب ارکستر، چه در سایه و چه در آفتاب. حضور شما باعث شد این جمع باشکوه شکل بگیرد. همچنین از همسر گرامی احمد پژمان و فرزند دلبندش که در سالهای پایانی زندگی یا زحمات بسیار کشیدند، صمیمانه قدردانی می‌کنم. همچنین از همه عزیزانی که این برنامه را در نظر گرفتند، تشکر کردند.

 

لطفی با بیان خاطراتی از آشنایی دیرینه خود با احمد پژمان افزود: آشنایی من با احمد بیش از پنجاه سال پیش، پس از بازگشت از وین به ایران آغاز شد. او در هنرستان عالی موسیقی رفت و آمد و به سرعت به انسان دوستداشتنی و دلپذیر تبدیل شد. دوستی ما حتی با فاصله‌ها ادامه یافت و سفرهای مشترکی داشتیم.

 

او با اشاره به ویژگی‌های انسانی پژمان گفت: هر کس با او روبرو شد، می‌داند احمد انسانی صادق، ساده، بدون حسادت و جاه‌طلبی بود. او خیرخواه همه بود و علاقه‌های بی‌پایان به ایران داشت. احمد هیچ‌گاه از هیچ حقوق ماهیانه نگرفت و تمام زندگی و درآمدش را صرف کار و هنر خود کرد. این ویژگی از او انسانی والا ساختن.

 

شریف لطفی با بیان نمونه‌ای از مهربانی پژمان گفت: احمد موتیفی ساده داشت که با مهارت به اوج می‌رساند و با همان مهارت به آغاز بازمی‌گرداند. او در تنوعش برای موسیقی فیلم، ارکستر سمفونیک، اپرا و موسیقی کودک، توانمندی بالاتر در سازآرایی داشت که همه آهنگسازان آن را می‌توانستند.

 

او در پایان سخنانش گفت: احمد پژمان انسانی بود که خود را مسئول مشکلات دیگران می‌دانست و از هر فرصتی برای استفاده از می‌کرد. به همین دلیل است که یاد و آثار او همیشه زنده خواهد ماند. برای ادایاحترام به روح این مرد بزرگ، از همه دعوت می‌کنم یک دقیقه سکوت کنند.

 

روایت یلدا ابتهاج از همزمانی یاد پدر و درگذشت استاد پژمان

 

یلدا ابتهاج در ادامه مراسم گفت: کمتر از یک ماه پیش، هم‌زمان با سومین سالگرد درگذشت پدرم، خبر رسید که استاد پژمان نیز از دنیارفته‌اند. همان زمان به همسرشان اعلام کرد که اگر شرایط برای انتقال پیکربندی به ایران فراهم شود، من آماده همکاری هستم. شیرین‌بانو، همسر ایشان، نهایت همراهی و همکاری را در این مسیر قرار دادند.

 

خوشحالم که احمد در زادگاهش به خاک سپرده شد

 

شیرین بذله، همسر زنده‌یاد پژمان، در مراسم خاکسپاری این آهنگساز برجسته موسیقی ایران با یاد صمیمانه از او، کمتر گفته احمد از همسرش را بازگو کرد.

 

او در ابتدای سخنانش گفت: خوشحالم که علی‌رغم تمام مشکلات و مسائل، به یاری و مهربانی یاران در تهران و شهرستان لار من آخرین آرزویم را برآورده کرده و احمد را در خاک پاک زادگاهش به بسپارم. پیش از هر چیز باید از خانم یلدا ابتهاج که قدم‌به‌قدم مرا در این سفر سخت همراهی کرد صمیمانه تشکر کنم. همچنین وظیفه خود می‌دانم از کمک‌های بی‌دریغ نادره رضایی، علی مغازه ای، حمید منشی، علی رنجبر، کیوان فرزین، بابک رضایی، اسحاق شکری قدردانی کنم، چراکه بدون پشتیبانی و زحمات آنها این کار ممکن نیست.

 

وی افزود: من دوست دارم وجه دیگری از شخصیت او را با شما در میان بگذارم. در ۳۵ سال زندگی مشترک، علیرغم سفرهای بی‌حد، احمد همیشه پدری مهربان برای فرزندمان سیما و همسری دلسوز و همراه بود. از او بسیار آموخته ام مهربانی، مسئولیت پذیری، والامقام بودن و اینکه در دیگران تنها خوبی ها را می بینند.

 

او در پایان سخنان خود گفت: این داستان ولی واقعی نمونه کوچکی از روح بزرگ احمد و انسانیت بیحد اوست. احترام به دیگران،مهربانی و علاقه به کل افراد جامعه. این بزرگ‌ترین پندی بود که از آموختم. روحش در آرامش و آرامش باشد.

فاطمه مهاجرانی، نیکنام حسین‌پور، بابک رضایی، محمد اله‌یاری فومنی، اسحاق شکری، محمدرضا درویشی، شریف لطفی، هادی آرزم، علی اکبرشکارچی، پشنگ کامکار، اردشیر کامکار، ارسلان کامکار، صدیق تعریف، داود گنجه‌ای، حسین علیشاپور، مهوش وقاری، علی بوستان، حبیب صبور، خانواده استاد احمد پژمان، ابراهیم لطفی، علی مغازه‌ای، سید‌علیرضا میرعلی نقی، آرش نصیری، رضا مهدوی، سوسن اصلانی، سیدعباس سجادی، شهروز حقی، شهرام توکلی، بهرام جمالی، وارطان ​​ساهاکیان ، شروین مهاجر، شهرام صارمی، علی  جعفری پویان، محمدرضا صفوی، کیهان کلهر، علیرضا شفقی نژاد، حمیدرضا دیباذر از مجریان و هنرمندانی که در مراسم تشییع پیکر مرحوم احمد پژمان حضور داشتند.

 

پیکر استاد خاکسپاری به شهر لار منتقل می‌شود و صبح روز شنبه، پنجم مهرماه با حضور هنرمندان و مردم شریف لار، مراسم تدفین این هنرمند فقید برگزار می‌شود.

همچنین در همان روز مراسم یادبودی در تالار وحدت لار در ساعت ۲۰ برگزار می شود.

 

گزارش:مینا آتشی

عکس:فرهاد جاوید