به گزارش روابط عمومی انجمن موسیقی ایران، آیین رونمایی آلبوم موسیقی”شادوش ” ، عصر روز سه شنبه چهاردهم آذرماه به همت انجمن موسیقی ایران و با حضور تعدادی ازهنرمندان و علاقه مندان موسیقی ایرانی، محمد اله یاری مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، رضا مهدوی، احمد صدری، محمدعلی مرآتی و سیدامیرعباس ستایشگر مدیرعامل انجمن موسیقی ایران در تالار رودکی برگزار شد.

در ابتدای این مراسم، امیرعباس ستایشگر مدیرعامل انجمن موسیقی ایران ضمن عرض خیرمقدم به حاضران درخصوص روند شکل گیری و لزوم تولید این آلبوم به لحاظ فرم و ساختمان موسیقی در ردیف موسیقی دستگاهی ایرانی توضیحاتی را ارائه کرد

رضا مهدی نوازنده و پژوهشگر موسیقی نیز دراین مراسم با اشاره به سنت خوب مراسم رونمایی از یک اثر هنری اظهار داشت: شاید بیش از ۴ دهه است که فرم یا درست‌تر بگوییم قالب «رِنگ» را از دست داده‌ایم و در دوره‌ای هنرمندان و متخصصان اهل فن موسیقا، در مسیر به‌روز‌رسانی آثار پیشینیان مبادرت ورزیدند تا بدون کم و کاست و نعل به نعل و دغدغه‌مندانه اجرا داشته باشند و با یک نفس و هوای تازه عده‌ای هم دست به خلق و ابتکار زدند و چیزهایی را آفرینش کردند که طبق آنچه همیشه گفته می‌شود اثر به مؤثرش مربوط است اما باید دید این مؤثر چه محتوا و شاکله‌ای درون و برون دارد که بتواند اثرش را ماندگار کند. چنین اثری به نام «شادوش» وقتی از طرف استادی به نام محسن نفر زایش پیدا می‌کند و برای مردم عرضه می‌شود، شگفت‌زده می‌شویم. در این جریان حرف ازِرِنگ است که بحث نشاط و طرب است آن گونه که در گذشته‌ها اجرا می‌شد و با رنگ شادمانه به پایان می‌رسید. مانند شادوش که در دو لوح فشرده به زبان امروز آهنگسازی شده و برگرفته از مفاهیم قدیم و کهن از اصل فن موسیقاست که استاد نفر به آن اعتقاد دارد و در نزد بزرگانی شاگردی کرده که اساس و شاکله آنها حفظ و احیای فرهنگ شنیداری ملی ایران است و اصالت آن به موسیقی ردیف دستگاهی برمی‌گردد و ایشان همچنان ارادتمندانه در این کار فعالیت داشتند.

محمد علی  مرآتی نوازنده و آهنگساز نیز دراین مراسم گفت: در موسیقی شناسی چه در موسیقی کلاسیک غربی و چه موسیقی کلاسیک ایرانی با عنوانی با نام اصالت مواجه می شویم که ریشه آن هم برای موسیقی شناسان ایرانی و هم موسیقی شناسان غربی اشتراکاتی دارد.منتهی درایران ویژگی های برای آن برشمرده اندکه اشاره ای به آن خواهم داشت. واژه اصالت در  ایران اینگونه معنا می شود، شخصی که وابسته به گذشته است و آن شیوه ها و سنت ها را بخصوص در موسیقی ردیف عینا از آن محافظت می کند و به نسل آینده منتقل می نماید.

این هنرمند در بخش دیگری از صحبت های خود گفت: آقای نفر از شاگردان ممتاز  استاد شهنازی هستند و روایت خود و تاریخشان این است که در هفت روز هفته ۶ روز نزد استاد تلمذ می کردند. واژه ای که در خصوص اصالت با آن مواجه هستیم به آن نبوغ می گویند یعنی در افرادی این واژه بکار رفته می شود و یک وجه متعالی برای آنها در نظر گرفت که شرایط نبوغ را دارند.افرادی که در حوزه موسیقی دارای نبوغ هستند الزاما آموزش هم دیده اند، آموزش هایی با شیوه های مختلف. نخبگان هم برای گذشتگان مهر تایید دارند و هم برای جامعه حاضر و کسانی که با این موسیقی ها مواجه می شوند . تنها دلیل این موضوع عنصری است که جدای از آن مرحمت هایی که در زندگی یک فردی رخ می دهد در معاشرت با استادان به نظر من یک ویژه برتر انسانی است که به قدری آنها را مسلط می کند به این اصوات که می توان به آنها موسیقیدانان اصیل گفت.

وی ادامه داد: در اینجا ما با نوازنده و استادی مواجه هستیم استادی پر تکنیک و مسلط  که روایت های متفاوتی که از موسیقی داشته اند و شرایطی را برای اجرا بوجود می آورند که در اثر شادوش در نقطه اوج می شنویم.ویژگی اساسی این اثر این است که عنصر شادی که به عنوان شادی فرهیختگی در موسیقی که نیازمند شناختی است برای لذت بردن از آن در این اثر به وفور دیده می شود و نکات فنی ویژه ای هم دارد.یکی از ویژگی های این اثر برای خود من به عنوان یک موسیقی شناس ، عنصر ضربان یا چیزی که به آن می گویین رعایت کردن ریتم بصورت زنده می شنویم .

وی در پایان گفت: نکته پایانی در بحث اصالت ورود ریتم های پیچیده که در آلبوم هم شنیده می شود ورد پاساژهای تند شونده و رعایت آن ضربان ها در جایگاه های حساسی است که توصیه می کنم با گوش و جان این شانس را داشته باشیم که این آلبوم را بشنویم .

محسن نفر آهنگساز و نوازنده آلبوم «شادوش» به عنوان آخرین سخنران، صحبت های خود را با بیتی از حضرت مولانا آغاز کرد که می فرماید علم موسیقی برای من چون شهادت است/ چون مومنم شهادت و ایمانم آرزوست. وی در ادامه گفت: کلمه شادی به معنای احوال خوش و یک کیف نفسانی است که برای یک انسان لذت و خوشی روح ایجاد می کند. حالا این شادی چگونه ایجاد می شود خود دربرگیرنده مباحث زیادی است. در وجودمان سه قوه تعقل، تمایلات و غضبی (دفاعی) قرار دارند که اگر قوه غضبی احساس شادی داشته باشد، تولید هیجان اتفاق می افتد. یعنی شادی اتفاق می افتد که ارزش چندانی ندارد زیرا از روی اعتقاد نیست، بلکه شادی است که نشات گرفته از یک واکنش ناگهانی است. پس بسیاری از شادی ها، هیجان ها هستند که واکنش های سریع بی منطقی هستند که خیلی از موسیقی ها از آن الهام می گیرند. حتی حماسه هم نشات گرفته از «قوه غضبیه» است. یعنی بخشی از سرودهای هیجان انگیز هم همین آثار حماسی هستند.

وی افزود: «قوه تمایلات» هم مجموعه ای از احساسات و کمالات هستند که در ۲ وجه مثبت و منفی مطرح می شوند. شادی در قوه تمایلات ایجاد کننده شادی هایی است که گاهی انگیزه سو استفاده هم می دهد. قوه بعدی هم «قوه عاقله» ماست که تشخیص دهنده خیر و شر است. شادی مربوط به این قوه شادی ماندگار و قابل اعتمادی است که هیچ وقت از بین نمی رود. این شادی همان معنای بهجت و ابتهاج است که هم برای سلامت جسم خوب است و هم برای طروات روح استفاده می شود.

این آهنگساز موسیقی ایرانی ادامه داد: در موسیقی ما که دربرگیرنده موسیقی عمیقی هم است، ریتم با کنکاش در ذهن ارتباط می گیرد. شاهد سخن من هم در رابطه با موسیقی ردیف ماست که ریتم ظاهری ندارد و اگر این ریتم درک شود اجرایی که از آن ریتم پیش روی مخاطبان قرار می گیرد اجرای استثنایی خواهد بود. البته از آن جهت که در مواقع نمایشی موسیقی، مخاطب آن مردم بودند، موسیقی هایی اجرا می شدند که به «رنگ» معروف شدند. موسیقی هایی که به نوعی معرف خوش پایان برنامه بود. اما شادی این ریتم قطعا شادی نشات گرفته از هیجانات نیست. این شادی از نوع هیجانی نیست و بین قوه عاقله و قوه تمایلات ما معلق است و اگر شلنگ انداز و دست افشان می گذرد به «ناگهان» مربوط نیست بلکه به سرانجامی راه دارد که مسیر خوش را نوید می دهد.

پس از صحبت های محسن نفر در حضور محمد اله یاری مدیر کل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، امیرعباس ستایشگر مدیرعامل انجمن موسیقی ایران، محمد علی مرآتی مدرس دانشگاه و احمد صدری مدرس دانشگاه از آلبوم «شادوش» رونمایی شد.