به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی موسیقی ایران، چاپ سوم کتاب «شاعر تنبک»گزیده‌ی اشعار و ترانه‌های ناصر فرهنگ‌فر همزمان با زادروز این نوازنده برجسته تنبک منتشر و روز گذشته در خانه فرهنگ و هنر گویا رونمایی شد.
درجشن رونمایی از این اثر که به کوشش آرش فرهنگ‌فر و میرعلیرضا میرعلینقی، تجمیع، تدوین و منتشر شده، میرجلال‌الدین کزازی، محمد همایون‌سپهر، یدالله کابلی‌خوانساری، داریوش مودبیان، اسدالله امرایی،بهمن بنی‌هاشمی، میرعلیرضا میرعلینقی، محمدعلی گرجستانی،محسن میرحسینی، داوود یاسری،عباس سجادی، محمدرضا عاطفی، محسن دایی‌نبی و … حضور داشتند و صحبتهایی توسط یدالله کابلی، بهمن بنی‌هاشمی و میرعلیرضا میرعلینقی درباره جایگاه فرهنگ فر و تاثیر این کتاب صورت گرفت.
در این مراسم مسعود آرامش و مصطفی غریبی با آرش فرهنگ‌فر بداهه‌نوازی کردند.
و علاقه‌مندان موسیقی ایرانی را با وجه دیگری از این هنرمند بزرگ آشنا می‌کند. این استاد بزرگ موسیقی ایرانی با وجود غم و اندوه فراوانی که در سال‌های پایانی عمرش به دوش می‌کشید، در سرودن شعر و ترانه، طنّاز و شوخ‌طبع بود و همزمان به حماسه و عاشقانه هم علاقه داشت و از همین‌رو شعرهای و ترانه‌های گردآمده در شاعر تنبک، مجموعه‌ی درخوری از حیات شاعری او را در خود جای داده‌است.
در معرفی این اثر آمده است: ناصر فرهنگ‌فر شاید متفاوت‌ترین و خاص‌ترین نوازنده‌ی تنبک در میان خیلی نوازندگان بزرگ از حسین تهرانی تا به امروز است. طبع لطیف، ذوق و قوه‌ی خلاقه‌ی او در کنار هوش بسیارش، مجموعه‌ای از بهترین و منحصربه‌فردترین اجراهای تکنوازی و هم‌نوازی تنبک در تاریخ موسیقی ایرانی را موجب شده است. تنبک‌نوازی فرهنگ‌فر سبک ویژه‌ای داشت که از فرم قرار گرفتن دست‌ها روی ساز تا هرکدام از شکل‌ها و تکنیک‌های ضربه از تم تا بک و ریز و … را در برمی‌گرفت و نوازندگی او را چنان با نرمی و لطافت و مهارت همراه کرده بود که هم‌‌چون شعر می‌مانست. ناصر فرهنگ‌فر که حیف و دریغ بسیار از عمر کوتاهش و درعین‌حال خلوت‌گزینی سالیانش برای همگان باقی‌ست، شعر و ترانه‌های بسیاری سرود و در خوش‌نویسی هم ید طولایی داشت. کتاب «شاعر تنبک» گزیده‌ی اشعار و ترانه‌های ناصر فرهنگ‌فر است که به کوشش آرش فرهنگ‌فر و میرعلیرضا میرعلینقی، تجمیع، تدوین و منتشر شده و علاقه‌مندان موسیقی ایرانی را با وجه دیگری از این هنرمند بزرگ آشنا می‌کند. این استاد بزرگ موسیقی ایرانی با وجود غم و اندوه فراوانی که در سال‌های پایانی عمرش به دوش می‌کشید، در سرودن شعر و ترانه، طنّاز و شوخ‌طبع بود و همزمان به حماسه و عاشقانه هم علاقه داشت و از همین‌رو شعرهای و ترانه‌های گردآمده در شاعر تنبک، مجموعه‌ی درخوری از حیات شاعری او را در خود جای داده‌است.