شانزدهمین نشست صمیمانه‌ی هنرمندان در قالب برنامه‌ی «تولد ماه» به مناسبت تولد استاد حسین علیزاده دوشنبه، اول شهریور در موزه‌ی هنرهای دینی امام علی (ع) برگزار شد.
به گزارش نای، شانزدهمین ویژه‌برنامه‌ی «تولد ماه» که به جشن زادروز استاد موسیقی حسین علیزاده اختصاص داشت، عصر دیروز دوشنبه، ۱ شهریور با حضور محمود صلاحی، امیر عبدالحسینی و جمعی از مدیران سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران و چهره‌هایی چون لوریس چکناواریان، شهرام ناظری، فریدون شهبازیان، کامبیز درمبخش، هوشنگ مرادی کرمانی، حسین محجوبی، اسماعیل خلج، مسعود جعفری جوزانی، کیوان ساکت، علی جهاندار، مسعود فروتن و امیرحسین مدرس در موزه‌ی هنرهای دینی امام علی (ع) برگزار شد.
فریدون شهبازیان نخستین سخنران این مراسم به دوستی ۴۰ ساله‌اش با حسین علیزاده اشاره کرد و گفت: علیزاده جزو تکنوازان برتر سرزمین من است کسی همچون مشکاتیان و محمدرضا لطفی.
وی یادی از اولین کنسرت علیزاده با شهرام ناظری در تالار وحدت کرد و گفت: علیزاده آن شب در کنسرت با سه‌تار کاری کرد که حال و هوای من را به عنوان آهنگساز تغییر داد و تا به امروز هیچ کاری نتوانسته جای قطعه‌ی «ترکمن» علیزاده را در قلب و روح من بگیرد.
مسعود جعفری جوزای کارگردان سینما و تلوزیون به بهانه همکاری با حسین علیزاده در سریال «در چشم باد» گفت: بعضی مواقع گمان می‌کنم نهایت طبیعت مرگ است اما صدایی که از این نوع موسیقی به گوش می‌خورد مافوق طبیعت است. فردی با یک تکه چوب و چند عدد سیم می‌تواند صدایی تولید کند که روح را به پرواز درآورد. کسانی که در این زمینه موفق و نام‌آشنا می‌شوند توانسته‌اند وجود هنر و انسان را با یکدیگر تلاقی کنند.
جوزانی تولد علیزاده را با جمله‌ی «عمو جان تولدت مبارک» تبریک گفت.
مسعود فروتن، کارگردان، تهیه‌کننده و مجری تلویزیون در این مراسم گفت: من به خود افتخار می‌کنم که متعلق به نسلی هستم که پر از ستاره است.
شهرام ناظری، شوالیه‌ی آواز ایران در این مراسم به رابطه کاری‌اش با علیزاده از سال ۵۴ اشاره کرد و گفت: در این مسیر سختی‌های زیادی کشیده‌ایم، چه در ایران و چه خارج از کشور. علیزاده به مرحله‌ای رسیده است که نیازی نیست راجع به بهترین کارهایش سخن گفت، زیرا امضایش در تمام کارهایش حک شده است. تفاوت علیزاده با دیگر موسیقیدان‌ها ضمن آگاهی عمیقی که نسبت به موسیقی و به خصوص موسیقی مقامی و قومی دارد، وجه‌ی فرهنگی اوست که ارزشمند است. او از بینش و دانش عمیق اجتماعی برخوردار است و گروه بی‌شماری از شاگردان خود را با همین فرهنگ پرورش داده است.
لوریس چکناواریان، آهنگساز و رهبر ارکستر ملی ایران گفت: هر کشوری نیاز به هنرمندانی دارد تا همچون ستاره در جهان بدرخشند و همان‌طور که آسمان بی‌ستاره زیبایی ندارد، کشور بی‌هنرمند هم هیچ ارزشی ندارد و به اعتقاد من حسین علیزاده با خلق اثر «نی نوا» پلی میان موسیقی کلاسیک و سنتی ایجاد کرد.
محمود صلاحی، رییس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران در این مراسم گفت: حسین علیزاده هنرمندی با اخلاق و با رفتاری نیک است که با سر انگشتانش هنر بی‌بدیلی را خلق می‌کند. من بر این باورم هنر این هنرمند کشورمان ماندگار خواهد ماند. هدف از برگزاری چنین مراسم‌هایی این است که جوانان را با هنرمندان آشنا کنیم. این از ضعف و کوتاهی مسئولان است که جوانی با موسیقی خارجی آشنا باشد اما هیچ اطلاعی از موسیقی داخلی نداشته باشد. هر کسی برای پاسداری از هویت فرهنگی کشور باید فعالیتی انجام دهد، به همین جهت بنده طی نامه‌ای ابلاغ کرده‌ام که حتماً در ۱۲ ماه سال، ۱۲ جشن تولد برگزار شود.
حسین علیزاده در این مراسم گفت: ما ایرانی‌ها خیلی وقت‌ها در دل تاریخ احساس غرور و شادی داشته‌ایم اما نمی‌دانم چرا زمانی که از احوال کسی جویا می‌شویم، می‌گوید «بد نیستم»؛ شاید گمان می‌کند که ممکن است چشم‌زخم بخورد. من در این لحظه خیلی احساس خوشبختی می‌کنم که اینجا حضور دارم و هزار برابر آن چیزی که شایسته آن باشم تشویق شده‌ام و هدیه‌ی معنوی گرفته‌ام. خوب است که این پیام را منتقل کنیم که هر چه هویت‌مندتر باشیم و به خاک سرزمین‌مان تعلق داشته باشیم، به همان میزان خوشبخت‌تر هستیم. البته دلیل رفتن من به خارج از کشور این بوده است که در زمینه موسیقی پربارتر شوم و هیچ وقت به این قصد نرفته بودم که به ایران برنگردم. من افتخار می‌کنم که در خاک‌ام ایران زندگی می‌کنم و تا آخری که هستم ایران مال من است.
وی افزود: افتخار می‌کنم در کشور با فرهنگ و تمدن ایران و در کنار مردمی عاطفه‌مند، عاشق و با احساس زندگی می‌کنم و وقتی از این کشور عزیز دور می‌شوم احساس دلتنگی می‌کنم. برای من ایران در فرهنگش خلاصه می‌شود و از مسئولان نیز انتظاری ندارم.
او در پایان از پدرو مادرش تشکر کرد و گفت: مهر مادرم را به عنوان اولین مشوقم هیچ‌گاه فراموش نمی‌کنم و همیشه مدیون وی هستم.
پس از سخنرانی کیک تولد ۶۵ سالگی حسین علیزاده در حضور هنرمندان و شاگردانش بریده شد و هدایایی از طرف سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران و دوستان علیزاده به این هنرمند تقدیم شد. در پایان مراسم حسین علیزاده قطعه‌ای را بداهه برای حاضران نواخت.