مراسم تشییع پیکر استاد بهمن رجبی، نوازنده و مدرس برجسته تنبک، روز دوشنبه ۲۴ شهریور از مقابل خانه هنرمندان ایران به سمت قطعه ۳۰۱ بهشت زهرا (س) برگزار شد. در این مراسم جمعی از اهالی موسیقی، شاگردان و علاقه‌مندان وی حضور داشتند.
خاطرات مرتضی اعیان از بهمن رجبی
مرتضی اعیان، استاد تنبک، در این مراسم گفت:آشنایی من و بهمن به دهه پنجاه و مرکز حفظ و اشاعه موسیقی بازمی‌گردد. با هم درباره تکنیک‌های تنبک‌نوازی و احیای این ساز گفتگو داشتیم. نخستین دونوازی‌مان را اجرا و منتشر کردیم. بار دیگر دونوازی دیگری برای جشنواره شیراز آماده کرده بودیم. پیش از سفر، بهمن گفت پوست تنبکش خراب است و باید عوض شود. همراه هم به مغازه فرهاد دلشاد رفتیم اما او حتی به ساز نگاه نکرد و گفت چند روز دیگر آماده می‌شود. بهمن ناراحت شد و شوخی‌های ما هم باعث سوءتفاهم شد. چند روز بعد تنبک آماده شد اما شب پیش از کنسرت خبر دادند دونوازی ما حذف شده است. با وجود تمرین‌های فراوان، این تصمیم از بالا گرفته شد. در شب اجرا، بهمن و شفیعیان روی صحنه رفتند. سکوتی سنگین حکم‌فرما شد و سرانجام بهمن شروع به نواختن کرد. پس از اجرا، از کیفیت پوست تنبک گلایه داشت و گفت نمی‌تواند با آن ساز بزند. به او گفتم این همان پوست بوفالوی همدانی است که بعدها فهمیدیم پوست شتر بوده است. یادش گرامی و روحش شاد.
سخنان علی‌اکبر شکارچی درباره بهمن رجبی
علی‌اکبر شکارچی، نوازنده کمانچه، آهنگساز و مدرس موسیقی ایرانی و موسیقی لری در این مراسم گفت:
سلام بر بهمن رجبی و حضار عزیز و هنرمندان گرامی. بسیار متأثرم که این دوست عزیز را از دست دادم و کاش پیش از مرگ ایشان دوباره ملاقاتش می‌کردم. بسیار متأسفم که با وجود علاقه فراوان به او، دیداری تازه حاصل نشد. بهمن رجبی دیگر نیاز به تعریف و تمجید ما ندارد، همه او را می‌شناسند. خاطره من با بهمن به دهه پنجاه در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی بازمی‌گردد. نخستین اجرای من با استاد حسین علیزاده و بهمن رجبی در دانشگاه هنرهای زیبا بود؛ اجرایی که بخشی از موسیقی لری را شامل می‌شد و همراهی دقیق و ظریف ایشان یادگاری ارزشمند بر جای گذاشت.
او افزود: بهمن رجبی برای مردم و موسیقی احترام و حرمت بزرگی داشت. او در تظاهرات در صف نخست و پرچمدار بود و جانش را برای آزادی این مردم گذاشت. وقتی وصیت‌نامه‌اش را دیدم، اندوهگین شدم که چه بر هنرمندی گذشته که چنین نوشته‌ای از او برجا مانده است. زندگی تولد و مرگ است؛ همان‌طور که مولانا می‌گوید ما بی‌اختیار به دنیا می‌آییم و بی‌اختیار نیز از آن می‌رویم. به قول خیام هم کسی از رفتگان بازنگشته تا بگوید در آن جهان چه خبر است. شمس مرگ را به عروسی تشبیه می‌کند و در فرهنگ اقوام نیز عناصر عزا و عروسی در موسیقی در هم تنیده‌اند.
شکارچی ادامه داد: ای کاش به جای سخنرانی، از تنبک‌نوازان دعوت می‌شد تا هر یک اجرا کنند. آرزو دارم روزی که درگذشتم، کمانچه‌نوازان بر مزارم بنوازند. مرگ چنین هنرمندانی باید به تولدی دیگر بدل شود و با موسیقی همراه گردد. بر سر مزار بسیاری از بزرگان نیز چنین کرده‌ایم؛ موسیقی و آواز بخشی جدانشدنی از فرهنگ ماست. امروز نیز در تاریخ کشور شاهد شور و علاقه‌ای بی‌سابقه به موسیقی هستیم. امیدوارم این راه ادامه یابد. کار اثرگذاری که بهمن رجبی انجام داد، در کتاب‌ها و آموزش‌هایش جاودانه خواهد ماند.
سخنان پیمان سلطانی از نگاه استاد رجبی
پیمان سلطانی، آهنگساز و رهبر ارکستر، گفت: رسم است که بزرگان برای کوچکترها سخن بگویند و من شرمنده‌ام که امروز برای استاد عزیز، بهمن رجبی صحبت می‌کنم. او انسانی تنها بود و درباره‌اش حرف‌های درست و نادرست بسیاری گفته‌اند. در ۲۸ سال ارتباطم با ایشان همیشه از همکارانش به نیکی یاد می‌کرد. گاه تحت تأثیر اطرافیان سخنانی می‌گفت که قلباً بدان معتقد نبود. سال ۱۳۸۷ تلاش کردم کدورت میان ایشان و آقایان مشکاتیان و علیزاده رفع شود. متأسفانه اجل به مشکاتیان مهلت نداد و همکاری با علیزاده نیز محقق نشد. اما بارها شنیدم که استاد رجبی دلتنگ دوستانش بود. امیدوارم اجازه ندهیم افراد نامرتبط فاصله میان بزرگان ایجاد کنند.
سخنان شاگردان استاد رجبی درباره عزم راسخ ایشان در وفاداری به عقیده
مصطفی محرمی، از شاگردان استاد، گفت:از طرف خانواده استاد و شاگردان از حضور همه شما سپاسگزارم. سال‌هایی که در کنار استاد بودم، بیش از هر چیز درس دقت، وفاداری و پایبندی به عقیده و هنر را آموختم. استاد رجبی اندیشه و راهی را برگزید که تا پایان عمر به آن وفادار ماند و بهایش را تمام و کمال پرداخت. میراث او برای ما شاگردان راهی است که باید ادامه دهیم تا چراغ مکتب استاد همیشه روشن بماند.
بدرقه استاد بهمن رجبی
در این مراسم، پارسا حسن‌دخت نیز قطعاتی در مایه دشتی اجرا کرد و پیکر استاد بهمن رجبی با بدرقه شاگردان، دوستان و علاقه‌مندان به سوی آرامگاه منتقل شد.
کیهان کلهر، علی‌اکبر مرادی، فربد یدالهی، عماد حنیفه، امیر شریفی، امیر اثنی‌عشری، شهرام صارمی، محمدرضا شرایلی، مهدی مصاح بیدگلی، اسحاق شکری، حمیدرضا عاطفی، حمیدرضا نوربخش، بابک رجبی، رضا موسوی‌زاده، رضا مازندرانی، بابک خضرایی، محمدرضا تفضلی، محمد ذوالنوری ، آرش فرهنگفر، مهدی خاکساران، محمدجعفر قاضی عسگر، احمد صدری، بابک رضایی، حیدر کاکی، حسین علیشاپور، حسام اینانلو، حمید قنبری، شروین مهاجر، مصطفی بانیان، عباس سجادی، آرش نصیری، زمان خیری و.. حاضران در این مراسم بودند.
پیکر این هنرمند نامدار در کنار همسرش در قطعه ۳۰۱ بهشت زهرا (س) به خاک سپرده شد.