مراسم رونمایی آلبوم «اندیشه‌های خاموشی» اجرای گروه «نی‌بانگ» به سرپرستی و آهنگسازی کاوه سپندار، جمعه ۱۴ اسفند در سالن «گوشه»ی فرهنگسرای نیاوران برگزار شد.

در ابتدا، مزدا شاهانی پس از خوش‌آمدگویی از حضار گفت: «از کاوه سپندار تشکر می‌کنم که چند سالی تلاش کرده و با تجربه‌ای که داشته  اثری درخور مخاطبین تولید کرده است.

این آلبوم راه جدیدی را در سبک موسیقی سنتی باز کرده که بسیار ارزشمند است.»

سپس کاوه سپندار در مورد تهیه و تولید این آلبوم گفت: «امروز، روزی است که حاصل چند سال زحمت خود را می‌بینیم و از این بابت بسیار خرسندم. همگی می‌دانیم که در شرایط موجود تهیه و تولید اثری به این شکل، و دخیل بودن مشخصه‌ی تفکر در کار و رعایت بخش تخصصی، کاملاً کار دشواری است. چرا که ما با تحمل زمان و هزینه، کاری را انجام می‌دهیم که مخاطبین خاصی داریم. چون مخاطبینی که نگاه تخصصی‌تری به کار دارند محدودترند».

عکس: نسترن قلی پور

وی درباره انتخاب عنوان «اندیشه‌ی خاموشی» توضیح داد: «منظور ما خاموش‌شدن اندیشه نبوده و این نام به شکوفایی و اندیشه‌ای اشاره دارد که ما به آن فکر می‌کنیم، و خوشبختانه آقای ادیبی، گرافیست آلبوم، توانستند به بهترین شکل، این مسأله را در طراحی کاور آلبوم نشان دهند».

سپندار در پایان، ضمن تشکر از تمامی اعضای گروه، افزود: «وقتی یک مجموعه همدل باشند، ماحصل کار با تفکر جمعی ارائه می‌شود. این آلبوم اثری است که سال‌ها با عشق و علاقه در تولید آن ممارست کرده‌ایم و امیدواریم مورد پسند مخاطبین نیز قرار بگیرد».

پس از صحبت‌هات سپندار یکی از قطعات آلبوم «اندیشه‌های خاموشی» پخش شد و محمد نصرتی (ناشر آلبوم) بر روی صحنه رفت.

نصرتی در مورد انتشار این اثر گفت: «خوشحالم که فارغ از هیاهوی بازار، بدون رقابت و در کنار یکدیگر آلبوم ارزشمندی را تولید کردیم. با یک بار شنیدن این اثر متوجه می‌شوید که برای تمام بخش‌های آن برنامه‌ریزی شده است و با حساسیتی که کاوه سپندار روی قطعات این آلبوم داشت، در نهایت اثری شکیل و درخور تأمل آماده شد».

پس از پخش قطعه‌ی «نسیم مهربان»، هوشنگ کامکار، که به عنوان مهمان در این مراسم حضور داشت، گفت: «افتخار بزرگی برای من است که همشهریانم آلبومی را تولید کرده‌اند که هر قطعه‌اش اثری ارزشمند محسوب می‌شود. به واقع «نی‌بانگ» تکامل‌یافته‌ی گروه‌های «شیدا» و «عارف» است و آلبومی برگرفته از موسیقی سنتی امروزی با ملودی‌هایی زیبا ارائه کرده که به ذائقه‌ی شنونده خوش می‌آید.

هنگامی که کار هنری به وجود می‌آید باید هدفی داشته باشد. به نظر من، اگر هنگام تولید یک اثر، زیبایی در کار دخیل نباشد، هنرمند بیهوده وقت خود را صرف کرده است. زیبایی در هر کدام از رشته‌های هنری مسأله‌ی مهمی است زیرا باعث می‌شود آثار ما مخاطب خود را پیدا کنند.

ارکستر بسیار حرفه‌ای در این آلبوم هنرنمایی کرده ‌است و امیدوارم در آینده کارهای بهتری هم از «نی‌بانگ» بشنویم.

مجتبی عسگری نیز به عنوان خواننده‌ی این آلبوم، صاحب صدایی توانا با فراز و نشیب‌های دلنشین و بم و اوج‌های شنیدنی است و آینده‌ی خوبی را برای ایشان می‌بینم و همه‌ی این فاکتورهای مثبت در کنار یکدیگر، آلبومی ارزشمند را به وجود آورده‌اند.»

وارطان ساهاکیان نیز به عنوان یکی  دیگر از مهمانان در این نشست، گفت: «هنگامی که کاوه سپندار درباره‌ی سختی‌های آلبوم صحبت می‌کرد، واقعاً تأسف می‌خوردم که چرا اسپانسرهایی نیستند تا از تولید آثار فاخر حمایت کنند تا هنرمند تمام ذهن و دلمشغولی‌هایش به خلق اثر معطوف باشد.

به نظر من موسیقی خوب، خوب است و همیشه معتقدم کسی که اثر هنری تولید می‌کند، می‌تواند هر اثری که دوست دارد را تولید کند و شنونده برای شنیدن حق انتخاب دارد. شاید بهتر است در مورد نقطه‌نظرات‌مان نسبت به نقد آثار موسیقایی تجدید نظر کنیم و با نگاه بازتری به این مقوله بنگریم و بیش از انتقاد و نظر دادن، بشنویم. به نظرم یک قطعه را باید ۱۰ تا ۲۰ بار شنید تا بتوان در رابطه با آن اثر نظر شخصی داد.»

فرزاد ادیبی، طراح کاور آلبوم گفت: «بخشی از وظایف یک گرافیست، ترجمه‌ی تصویری یک فکر یا اتفاق است. موسیقی یکی از انتزاعی‌ترین هنرهاست که به زبان تصویر برگرداندن این هنر کار دشواری است. من اولین کسی بودم که افتخار امضا شدن این آلبوم و دریافت آن از کاوه سپندار را داشتم و خوشحالم در آلبومی حضور داشته‌ام که خالقش کیفیت را فدای کمیّت نکرد و این بسیار ارزشمند است.»

مجتبی عسگری، خواننده‌ی آلبوم گفت: «من معتقدم که یک خواننده فقط باید بخواند و تمام حرف‌هایش را می‌بایست در همان آثارش بیان کند. قبل از اینکه آلبوم را ارائه دهیم، دوستی صمیمی‌ای بین من و کاوه سپندار به وجود آمد که می‌توانم از این پس به آن افتخار کنم. زمانی که کار ضبط می‌شد، پدرم در بستر بیماری بود و با انرژی‌هایی که کاوه و خانواده به ما می‌دادند، کار را به خوبی پیش بردیم و خوشبختانه در این آلبوم قسمتی وجود ندارد که بعدها بگویم کاش به گونه‌ی دیگری خوانده بودم.»

در پایان کسری سپندار طی سخنان کوتاهی گفت: «کاوه برای من نه‌تنها همیشه یه برادر خوب بلکه استادی بزرگوار بوده است. هنگامی که کلاس پنجم دبستان بودم، کاوه برای من سه‌تار خرید و گفت که باید فراگیری آن را آغاز کنم. استاد رضایی نواختن را به من آموخت و از آن پس هر روز علاقه‌ام به موسیقی بیشتر شد تا امروز که در کنار هم فعالیت داریم و به این اتفاق می‌بالم.»

آلبوم «اندیشه‌های خاموشی» متشکل از شش تصنیف به نام‌های «جان جهان»، «خورشید»، «افسانه»، «گردون»، «دور از تو»، «نسیم مهربان»، قطعه‌ی بی‌کلام «نای و نوش»، ساز و آواز و یک قطعه تکنوازی به خوانندگی مجتبی عسگری است. کاوه سپندار در کنار نوازندگی نی، سه‌تار و دف، آهنگساز قطعات نیز هست. اشعار این آلبوم از شاعرانی همچون هوشنگ ابتهاج، رهی معیری، مولانا، صائب تبریزی، نوذر پرنگ و  کریم رجب زاده انتخاب شده است.

اعضای گروه «نی بانگ» عبارتند از: ارژنگ سیفی‌زاده (تار، تارباس و سه‌تار)، شروین مهاجر (کمانچه و کمانچه آلتو)، کسری سپندار (عود، تار، سه‌تار و رباب)، مسعود آرامش (سنتور)،  سوده اسدپور (سنتور، تاس و دکلمه)، فریبرز نجفی‌تبار (تنبور)، ماهور زمانه‌پور (تمبک) و  سهیل سان احمدی (تارباس).

«کاوه سپندار» متولد ۱۳۵۶ کارشناس موسیقی، سرپرست گروه «نی بانگ»، آهنگساز و نوازنده‌ی نی است که در نواختن سازهای دیوان، دف و سه‌تار نیز تبحر دارد. او هنرآموخته نزد اساتیدی از جمله جمشید عندلیبی، محمدجلیل عندلیبی، وارطان ساهاکیان، محمدعلی حدادیان، علیرضا مشایخی، دکتر داریوش صفوت، خانم دکتر هما سادات افسری است. وی نوازندگی نی و ردیف میرزا عبدالله را نزد استاد جمشید عندلیبی، و آهنگسازی و ارکستراسیون را نزد استاد  وارطان ساهاکیان فرا گرفته است.

تجربه ۱۷ سال تدریس و آموزش موسیقی به هنرجویان و همکاری با گروه‌هایی همچون «مولانا» به سرپرستی محمدجلیل عندلیبی، «عبدالقادر مراغه‌ای» به سرپرستی محمدرضا درویشی، «عندلیبیان» به سرپرستی جمشید عندلیبی و همکارى با خواننده‌هایى چون زنده‌یاد عباس کمندى و همایون شجریان و غیره از جمله مواردی است که در کارنامه‌ی هنری وی به ثبت رسیده است.

وی در چندین فستیوال داخلی و خارجی از جمله جشنواره‌ی موسیقی فجر، فستیوال کردی (اربیل عراق)، فستیوال شمس تبریزی و غیره شرکت داشته و بارها در کشورهای اروپایی از جمله فرانسه، آلمان، سوئیس، سوئد روی صحنه رفته است.